Kaç zamandır ağlamıyorsun oğlum sen? Kaç zaman olmuş beynin kıvrımlarına beton dökeli? Ne zaman doldurdun acaba o lanet mutluluğunu binlerce kadehle? Kaç dakika sürer acaba kabul etmek? Kaybettiğini.. Her şeyini. [Denemenin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

İlişkiler.. Yaşanmayan hüsranlarımız. Peşin yenilgilerimiz. Masala hazırlanır gibi ilklere hazırlanıp, savaşlarına kapılıp sonraları kılıç kuşandığımız. En ideali olduğumuz varsayımına kapılık en olması gerekenleri yıkıp parçaladıktan sonra en olmazını olunur kıldığımız bir mecra. İlişkiler üzerine birkaç not aldık. Gereğini yaptık. Yorum, beğeni, paylaşımlar sizden olsun. 

Önce aşkı öldürdünüz, bir sevdalı el tutuşu kadar utangaç olamamış kadar vahşileşti bu papatya kokusu topraklar. Sonra insanları öldürdünüz, bir hülyalı kalp atışı kadar kırılgan olamamış kadar köreldi bulut beyazı ruhlar. Hiç durmadınız hisleri öldürdünüz, ikiyüzlü kaldı hem sözler hem sesler! Siz hiç üşenmeden yaşayamadığınız gençliklere inat gençleri öldürdünüz, kalmadı gençlikten eser.. [Geçtiğimiz günlerde tüm ülkeyi yasa boğması gerekirken bir yarısı boğarken, bir yarısını sessiz bir bağnazlığa gömen bir acı olay üzerine yazılmış canı gönülden bir yazı. Sadece okuyun paylaşmanıza gerek bile yok, anlamazlar zaten onu yapma potansiyeli olduğunu çok iyi bilenler..]

Kar yağışı bekleyen çocuklarız biz hala. İnatla. Hep aynı bembeyaz gerçekliği bekliyoruz hayalci benliklerimizde. Hala aynı tertemiz görsellerini bekliyoruz doğanın, kirliliğe rağmen, kirlenmiş hayallerimize, karanlık gecelerimize rağmen. Ondandır ne zaman bir kar tanesi yere değse gözlerimizin parlaması. Belki de son kalan parçamız bu taneler.

Sıradan bir insan istiyoruz, ne karmaşık ne boş; sıradan bir aşk istiyoruz, ne heyecanlı ne tok; sıradan bir şekilde tanışmak, sıradan bir hisle aşık olup, sıradan bir yaşam için sıradışı yöntemlerle aşkta ilerlemek istiyoruz. Çok sıradan.. (Konuyla ilgili denememiz aşağıdadır, iyi okumalar)

Bir gece seni düşünürken aslında seni kaybettikçe nasıl seni parça parça kendimde bulduğumu fark ettim. Hiç düşünmeden seni kendime kaydediyor ve sonra yine hiç farkında olmadan seni tamamlıyordum gözlerimde. İşin en trajik yanı bunu beni sevmediğini bilerek yapıyordum, peki ya neden? İşte bu sorunu çözmek için 50 tane kelime yazdım seni düşündüğümde ilk aklıma gelen ve bunları çöpe attım. Şimdi tek yapmam gereken bunları toplayıp her biri için bir itiraf yazıp, en azından kendimdeki seni ince ince aklımdan kazımak olacak. Elbette sana değer verdiğim için, senden çok da kendime.. [50 maddeden oluşan uzun bir deneme yazısı bağlantıdadır.]

Konuşmak mevzu bahisse, herkesin avukat olduğu büyük bir mahkeme salonu hayat.. Herkes birer iddia makamı, herkes az biraz savcı, kimsenin niyetinde değil sesleriyle çağırmak herkesin önüne bir diğer davayı. Herkes birbirinden davacı, kimse değilken kendince bir gram dahi hatalı! [Denemenin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]