Kısa Öyküler (38)

Tamı tamına 15 yıl olmuştu. Yeniden yazılmıştı bir şehir daha, yeniden yıkılmış, yeniden yapılmış, sağa sola serpilmiş ağaçları yolları kaplamış, yeni yollarla insanlarını kucaklamıştı. Her bir şehirde olduğu gibi, gereksiz de kalabalıklaşmıştı. Otobüsten inice fark etti. Biraz yürüyünce fark ettiği eksik olan bir sonraki ayrıntı ise, hafta sonu iznine çıkmış kamuflajlı askerlerin yeşillendirmediği bir çarşıydı.. [Kısa bir aşk öyküsü bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Bir gece yarısı sonbaharın gelişini anlatan rüzgar ve camına vuran yağmurun sesleriyle uykulu gözlerle baktı önünde yığılı sayfalara.. Bütün bir yazın, bütün bir tatilin birikimi, o güzel zamanların her saniyesi kağıtlarda ona bakıyordu. [Yazar ve yazmanın savaşı konusunda kısa öykümüz bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Görüşmenin, sevgileşmenin, ellerin ve dudakların her daim birbirine binlerce değişkenli sosyal zindanlarda yasak görüldüğü taşlıklarda büyümüştü Ahmet. Dağlar kadar yalnız, onlar kadar yüksek boyuyla onların kuraklığını sığdırıyordu yalnızlığına. Ancak bir gün gelecek yasak bir tutkunun ne kadar da nefis bir tercih olduğunu kısa süreliğine de olsa yaşayacaktı; henüz bilmese de.. [Kısa ve gerçek bir aşk öyküsü yazımızda. Devamını okumak için tıklayın! Keyifli okumalar. Lütfen yorum ve paylaşımlarınızla yenilerine ilham olmayı unutmayın.]

"Üzgünlük, kendi ruhunun buharından oluşan bir atmosferde bitmeyen yağmurlara maruz kalmaktır. Seller de düşüncelerden kaynaklı, yeni gelecek tüm bahar da bizim yağmurlarımızın bereketidir! Bunu unutmamak yeterlidir bir sonraki mutlu doğaya erişmek için.." [Melankolik bir aşk öyküsü bağlantıdadır, keyifli okumalar.]