MeoDeneme - Hayallerin İntiharı

-Okumadan önce yukarıdaki müziği de dinlemeye başlamayı unutmayın. Sevgilerimle, Meo.

  Önce hayaller kurulur, sonra yaşamlar. Önce yalanlar bulunur, sonra gerçekler ortaya çıkar. Cesur ve çırılçıplak çarpışır gerçekler, kurulu düzenlerle. Hayaller normatiftir, gerçekler anarşist. Bir nüshası eline geçmeyegörsün aşkın, gerçekler hemen bunları bir meydan ateşiyle yakarlar. Hiç acımadan.

"Hayaller normatiftir, gerçekler anarşist."

  Bir uğursuz ses gelir önce sessizliğin akşam güneşi pembeliğine. Biraz karanlık, biraz fısıltı yeter insanları delirtmeye veya uyutmaya. Uyunabilirse.. Aşk uyur, gerçekler uyumaz. Hayaller uyutur, bazen uykular tutmaz. Hiç fark etmez ne kadar güzel olduğu, fırtınalar sıcaklıktan doğar soğukla çarpar yakar ve yıkar! Senin yeniden kurabileceğine inat yıkılır en sadece ve en naif imparatorluklar. Peki de, hayaller niye intihar eder? Hayalleri çocuklukla iliştiren katil soyu insanoğlu pek bilmez, hayaller dünyayı gerçek kılan tek nefestir beynin derinlikteki gizli mağaralarda. Çok karanlık bir yaradılışın ışık huzmesi gibi yanar, mumlar.. Hayalleri çocuklardan çalan aç gözlü varlığımız da bilmez, onlar bize sonuna kadar ait olan tek yaşam formudur ölmeye yüz tutmuş dünya topraklarında. Gururludur sahiplik, öyle 'sen benimsin'ci salaklıklar değildir duygusal hesaplamalar, umutların bağlandığı insanlar varsa bile hayaller kimseyi bağlamaz. Kurulduğu kadar yıkılışı da özeldir! Bir onurlu savaşçı edasıyla intihar ederler, tüm onursuz hayaller.

"Gururla gömdüm, en naif hayallerimi gözlerine.."

  İnsanlar boş yaşamayı bir halt sanıp, intiharları bu denli aşağılarken bilemedikleri bir boşluğa gitme korkusuyla; hayaller asla beklemez ilişiverir birkaç kimyasalın beyindeki gezintisine. Yakar yıkar gözlerimizdeki perdeleri, tüm gördüğün güzellikleri kurguladığın aklından siliniverir.. Hayaller yalnızca kurulduğunda güzeldir, hiçbir ölüm kutsal olmadı çünkü bunu gerçekler çok iyi bilir. Binlercesi için kendini hayatta tutan insan, binlerce ölümü ardında bir nefes alabilir. Ancak hayaller öyle değildir, sen-ben ölmeyelim diye sessizce bir gece uykuya yeniliverir. Uykular öldürdüğümüz hayallerin yasını tutan bedenin sessiz korteji gibi her gece ölümlerin bir yenisi gelir. Önceleri terörken tüm yıkılan düşünce sistemleri, sonraları duygusuz bir rahatla geliverir.

  Solan sayfaları var kader defterlerinin, herkesin kendi elleriyle yazıp sonra kendi gözyaşlarıyla ıslattığı bir renkte. Tam da burada işte, hayaller kendi hatalı harflerini yok etmek için şiddetle sildiğin izlerdir. Herkes çok iyi bilir yakılsa da külünde görünen metinler, silinse de alınlara derinlemesine iz bırakmış şiddette düşünceler ve rengarenk gülümsemiş yüzlerde hayaller asla yok edilemezler. Bunu çok güzel kullanır diye insan denilen derbeder, hayaller bunlara gerek olmadan yağmurla çürür hüznün sayfalarında. Hiçbir iz kalmadan erir, zamanın dalgalarında. Kağıttan gemiler kurgularımız, gerçek denilen anaforlara attığımız. Sonları en baştan bellidir. 

  Bir hüzün çöküyor ya senden kalan, beni benden alan, gözyaşlarında yüzdüğüm bir pişmanlık senden hediye bu yelkovan. Dönüyorum kendi nezaretimde, ölmüş bir hayalsin ey sevgili şimdilerde yaşıyorsun hiç gerçek olmayacak bir şekilde herhangi bir dilek ağacının dibinde karınca yuvalarına kaçırılmış kağıt parçalarında. İkimiz de parça pinçik ediliyoruz, farkında bunun ağaçlar ondandır koskoca gururlu gövdelerinden sızan tüm kanamalar. Anıları toplama sakın, gerçeklerin zaten çok ağır basacak. Unutacağız elbet, bizi zaman hep bizden önce geçecek. Bir uçurumun derinliğine kadar inebildik belki ama en narin hayale tutunmak için aşkın heyecanıyla, biz ölmeden önce tüm iyi niyetlerimiz kendilerini karanlık bir derinliğe bıraktı işte. Ancak orada durup kendimize kızacağız işte. 

Hayaller gururludur kardeşim, 
Kırmayacaksın öyle,
Kuramadıklarını..

  Hayaller erken ölür, biz geç anlayalım diye. Hayallerimi astım en mutlu savurduğun puantiyeli bir eteğin kıyısına bırak onlar ayrılmasınlar bari. Kurusun tüm inancım, kemirsin kendi açlığım kendi varlığımı umurumda değil de, "Ah be sevgili, öldükten sonra bu güzel hisler hiçbir halta benzemedi.."

Meo - 2015
MeoEdebiyat Deneler Blogu