kategori Kısa Öyküler
kategori Kısa Öyküler
kategori Kısa Kısa Aşk Öyküleri
kategori Kısa Öyküler
kategori Mikro Öyküler
kategori Kısa Kısa Aşk Öyküleri
kategori Kısa Kısa Aşk Öyküleri
kategori Kısa Kısa Aşk Öyküleri
Kısa Öyküler bölümü tarafımdan halihazırda proje olarak yazılmaya devam eden kısa öykü kitabı projeleri ile roman çalışmalarım arasında kalemimi denediğim yeni öykülerden oluşmaktadır. İyi okumalar.
Kısa Kısa Aşk Öyküleri alt blogtur. İçeridiğinde yalnızca birkaç paragraftan veya kısa dialoglardan oluşacak mikro öyküler bulunacaktır. Herkese iyi okumalar.
Devam...
Mikro öyküler, bir paragraf boyutlarında anlık anlatılardan oluşan minik bir öykü fikirleri blogumuzdur. İyi okumalar.
Devam...
Öne Çıkan
Ava çıkmış, önüne gelen her kokuyu avlayan bir kokuperestin konu edildiği Parfüm filminde bir cümle geçer. Onda bir koleksiyoner hırsları var ve istediğini elde edesiye kadar durmayacak. İşte bu da bir koleksiyonerin öyküsü. Keyifli okumalar.
Mideniz kaldıramadığı öyküler vardır; bazen de yüreğinizin kaldıramadığı gerçekler.. Kanınızı donduran insandan bozma adilikler vardır yaşamda, uzak kalmaya çalıştıkça biz yok sayabildiğimizi zannettiğimiz! Ama orada, hepsi oralarda bir yerlerde yaşanıyor. Biz dur demedikçe, katli vaciplerin kanları akmadıkça garip ve ruhları harcanmışlar dünyanın kara lekesi olarak kalacak. Kısa bir manyakça öykü ve gerçek yazımızda. Okumanızı tavsiye etmem, ama okunmalı!
Çocukluk çağından beri en güzel hayali resimdi, renkler, beyaz kağıtlar, karalamalar ve türlü türlü çeşitlilikteki pastel boyalardı. Rahmi her zaman yaşadığı toprakların, bu karanlık ve gri dağların arasındaki renkleri bulmaya ve onları umutlarını gömdüğü kağıtlara çizmeye kendi adamaktan başka bir şey bilmedi çocukluğu ve gençliği boyunca. İleride kendisini bu yola götürecek virajlar ise çok fazla ve çok kesindi.. (Kısacık bir öykümüz yazımızda. Keyifli okumalar.)
Ağır aksak dökülen yağmurun sesini duyamıyor olsa da kulağında sımsıkı gizlediği kendine özel müzikleri dinlerken bir akşamüzeri, gözleri seçebiliyordu yere düşen umutların parçalanıp kaldırımlara karıştığını ve alelacele parke taşların altına saklandığını. Gözünü bir anda alıveren bir manzara belirince ise dondu kaldı! (Kısacık bir aşk öyküsü yazımızda. Devamını okumak için başlığa veya resme tıklayın. Keyifli okumalar.)
Görüşmenin, sevgileşmenin, ellerin ve dudakların her daim birbirine binlerce değişkenli sosyal zindanlarda yasak görüldüğü taşlıklarda büyümüştü Ahmet. Dağlar kadar yalnız, onlar kadar yüksek boyuyla onların kuraklığını sığdırıyordu yalnızlığına. Ancak bir gün gelecek yasak bir tutkunun ne kadar da nefis bir tercih olduğunu kısa süreliğine de olsa yaşayacaktı; henüz bilmese de.. [Kısa ve gerçek bir aşk öyküsü yazımızda. Devamını okumak için tıklayın! Keyifli okumalar. Lütfen yorum ve paylaşımlarınızla yenilerine ilham olmayı unutmayın.]
Haftanın sonunun gelmesiydi biraz olsun uyku, biraz dinlenme ve biraz da müzik yeni kışın beyazının şehre serilmesiyle. Murat hiç de sevmedi bu devasa ışık çöplüğünü ama annesi vardı, geleceği vardı, umutları vardı. Çalışmalıydı hiç de gerek duymadığı bir şekilde. Yorulmak zorundaydı saatlerin tıkırtıları arasında klavye tuşlarının ve insanın yüzünü yakan o LED ekranların parlak gürültüsünde. (Kısa ve sıcacık bir kış öyküsü yazımızda. Keyifli okumalar.)
Konuşulacak bir şey de yoktu aslında, onu bir görse yetiyordu günün güzel geçmesine. Varsın olsun, bilmesin kendisini veya varlığını ne olacak ki? Aşk zaten öylesi minimal bir beklenti. Geçecekti belki yine dükkânın önünden, kendisi paspasın o eline kıymıklar iliştiren sapına yaslanıp izleyecekti gidişini, neredeyse ellinci kez. Bu kez öyle olmadı ama… (Kısa bir aşk öyküsünün devamı yazımızda. Başlığa tıklayın.)
Fırçanın çiziktirdiği bir kaderdi onunki. Sevdiği doğruları, sevmediği yanlışlarda düzeltmekten yorulmuş bir halde çiziktiriyordu detaylarını ruhunun çok da kaba tuvaller üzerine. Birkaç kedinin mırıltısı, birkaç dalganın şırıltısı, birkaç anının kırıntısıyla besleniyordu ruhu. Senelerdir aynı gizemi çiziyor, en güzel betimlemede aşkın kadın ve erkek halini arıyordu. Yakında bulacağını bilmeden.. [Kısacık bir aşk öykümüz, keyifli okumalar.]
Kuğulu Parkın hafif soğuk sonbahar sabahında işe gidiş yolunda uykunun verdiği mahmurlukla yürümek her sene daha da zorlaşıyordu Emine için.. Mu mevsimde iç Anadolu kışın gelişini müjdeliyordu soğuk esintilerle, kuğular bile mutlu değildi bu durumdan, boyalı tahtalardan çakılmış yuvalarından çıkmaya niyetleri bile yoktu güneş vurmadan kapılarının önüne. Dalgın dalgın kulağındaki müziğin adımlarına yansımasıyla hızlı hızlı ilerlerken birden durdu. Yine oradaydı, bu sene de. Bu sene de gelmişti, elinde bir buket çiçek sabahın köründe, soğuktan yüzüne kıpkırmızı bir maske çizilmişti. Bu kez sormalıydı, birkaç saniye durduktan sonra göletin çevresinden dolaşmaya karar verdi. [Kısa bir aşk öykümüz yazımızda. Keyifli okumalar.]
Öne Çıkan
Her sabah yapılan bir şeydir, uyanırsın da yaşamayı değil, düşünmeyi değil sanki lavaboyu özlemişsin gibi. Uykunun mahmurluğu yerine, yaşama uyanmanın şokunu atmak gerekir çeşmelerden süzülen gürültücü sularda. Tane tane dökülür yaşamın o kavgacı saniyeleri insanın geç kalmışlığının yüzüne. Erkan da öyle yapacaktı o sabah; hıçkırıklarına boğulup lavabonun önüne yığılmadan önce.. [Kısa ve hüzünlü bir özlem hikayesi bağlantıdadır. Hikaye tamamen gerçektir. Detayları yazımızın sonunda.]
Bir gece yarısı sonbaharın gelişini anlatan rüzgar ve camına vuran yağmurun sesleriyle uykulu gözlerle baktı önünde yığılı sayfalara.. Bütün bir yazın, bütün bir tatilin birikimi, o güzel zamanların her saniyesi kağıtlarda ona bakıyordu. [Yazar ve yazmanın savaşı konusunda kısa öykümüz bağlantıdadır. İyi okumalar.]
Tamı tamına 15 yıl olmuştu. Yeniden yazılmıştı bir şehir daha, yeniden yıkılmış, yeniden yapılmış, sağa sola serpilmiş ağaçları yolları kaplamış, yeni yollarla insanlarını kucaklamıştı. Her bir şehirde olduğu gibi, gereksiz de kalabalıklaşmıştı. Otobüsten inice fark etti. Biraz yürüyünce fark ettiği eksik olan bir sonraki ayrıntı ise, hafta sonu iznine çıkmış kamuflajlı askerlerin yeşillendirmediği bir çarşıydı.. [Kısa bir aşk öyküsü bağlantıdadır, keyifli okumalar.]
Karanlık bir sabaha uyanmak kadar uykulu bir şansızlık yoktu yaşamda, karanlığa gömülmüş bir dünyaya uyanmak ise geçmiş nesillerin lanetiydi bu topraklarda. Yıl 4589, aylardan galiba Kasım, yerinden öfkeyle doğruldu Agad.. Yerin 300 metre altındaki sıcak sığından dünyaya son umut penceresi olan periskobuna doğru umutsuzca yürüdü. [Fantastik ögelerle bezenmiş, kısacık bir öykü bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]