MeoDeneme - Senin Yüzün Mabedim

SENİN YÜZÜN MABEDİM

Kesinlikle inanıyordum, vardı bir yaratıcısı her aşkın. Kesinlikle katılıyordum, her inancın kör takipçileri oluyordu, ölümüne.. Senin yüzündeki her kıvrımda bir mabet köşesi vardı, içimdeki umutların köşelerine çekilip dua ettiği o değerli varlığa günbegün. Karşılıksız, aşk dolu, umut dolu, dirençli ve hüzünlü.

   Her zaman duyduğumuz bir benzetmedir, birinin bedeninin bir diğerinin mabedi olması. Şöyle durup düşündüm de, benim tek mabedimmiş senin yüzün. Senin yüzünde açıyormuş kapılarını sabah güneşine karşı düşüncelerimde binlerce gündür uykuda duran keşişler. Duru bir sessizlikte hiçbiri birbirine bakmadan, seni asla görmeden, sadece sana inanarak ve severek teşekkür ediyorlarmış kendi inandıklarına-öyle karmaşık bir ikilemin içinde.

   Merak etmeden. Değmeden. Cevap beklemeden. Sadece huzur dolu bir yalnızlıkta keşfetmişim ben sana olan sevdalarımı, gizliden gizliye, tek aşklı hayatlara inat edercesine binlerce saçma sapan totem içerisinde sen benim güneşim, sen benim heyecanla parlayan yıldızlarım, sen benim tüm kötü hislerimizi bir potada erittiğim o karmammışsın. Ben hep aşkta dinsizmişim bugüne değin, yüzünü gülerken gördüm sanki o gün bugündür aynı mabet, aynı avluda, aynı zeminde tek bildiğim beklemek seni. Gelmeyeceğini bile bile, sana varmayan karanlık bir ölüm gelesiye kadar hem de. Fazla istemeden, biraz nefes, biraz düşünce. Her zaman yeter de artar bile. Senin yüzünde yıldızlar doğar gece karanlığında her bir gamzenin ayrıntısında, tüm düşüncelerim şaşkınlık içerisinde.. Çok iyi biliyorum cehaletimi, çok iyi biliyorum ihanetimi, çok iyi biliyorum açlığımı hiç olmayacak bir şeye inanmaya. Tek emin olduğum bu konuda aşk bir inançsa, sen ayrı bir felsefesin benim akıllanmaya yeni başlamış yüreğimde. Onlarca gün, onlarca gece sırf senin ruhundaki parıltıdan bir kez daha güneş tutulsun diye bekliyor koca koca aklı başında adamlar. Çırılçıplak tüm insanlığım. Ortada bir mum, yanan benim ömrüm! Gençliğim, tükenmişliğim, tüm depresif hallerim, sadece eriyik halinde yanan geleceğim..

   Ben yanlış Tanrılara inanmaktan hiç korkmadım bugüne kadar, zaten birine inanmak hiçbirine inanmamaktan sadece bir fazla! Ya binlercesini reddedip birini seviyorsun ya hiçbirini mesela. Sense bir tanrı değilsin hala, henüz mucize bir iniş yapmamışken dünyama. Sen sadece bir fikirsin, bir keşif, bir anlaşılmaz olgu, yaşama tutunduğum bir dal mesela.. Sen henüz 'O' değilsin ama ben hala aynı odada, aynı minderin kıyısında, aynı karanlıkta, aynı dualarla yaşamın amacını aramaktayım senin yanaklarında! Göz çukurlarında volkanlar kaynıyor, Hades gözbebeklerinden çığlık atıyor mesela ne zaman bana baksa. Belki de tam kaşlarının ortasında bir yay tutuyor aşk tanrıları, sen onların bedene bürünmüş halisin hala! İsimsiz, uzakta, belli belirsiz bir aklın imgesi halinde.

   Aşk senin yüzün. Sen benim takip ettiğim tek huzur dolu felsefe. Gelişin belki kıyamet, susmaların mabetlerimi yıkan bir deprem belki de. Yıkılsa da tüm mabetlerim senin öfkenle, ben vazgeçer miyim sanıyorsun yenilerini ve daha güzellerini inşa etmekte! Yanılıyorsun. Sen her sabah güneş gibi doğarken evrenime, benim bu pagan halimde tapacak kimim var ki? Hala hazır inançların peşinde koşanlarla gereksiz, kanlı bir savaş bu sevgi denilen. Ben insanın birbirlerini canlı yedikleri vahşi aşk törenlerinden geliyorum, senin sevap-günahlarından bana ne! Ben aşkın tabularına tapıyorum, sen ise gidenin dönmediği, görenin kör olduğu en efsanevi canavarsın bu yalnızlar tapınağında. Her gün sabahlar zor oluyor, gelip bize kendini göstereceksin diye, basit, bizden, bize benzeyen bir insan siluetinde.. Çok korkuyoruz ey aşk. Azad et bizi bir başka din savaşının içinde. Ona bile razıyız o güzel yüzünde.

Meo - 2015
MeoEdebiyat Denemeler Blogu
'Mehmet Şentürk