Kimlikler, kendimize ait değilmiş gibi görünüp tamamen öz-kurgulardan oluşan karmaşık bencillikler. Kimliklerimiz yanılsamalar, yadsımalar, isyanlar ve aykırılıklar düzenimiz.. Bizleri tanımlayan her şeyin bize ait yorum şekli. [Konuyla ilgili kısa bir deneme okumak için tıklayın. İyi okumalar]

Deli bir dünyaya düşmüşüz, deliriyoruz küçüklüğünden büyülenirken bu büyüklüğüne. Kapana kısılmış olmanın özgürlüğünü yaşıyoruz, sınırlar üreterek kendimizce. Dedik ya deli dünya.. [Birkaç paragraflık bir deneme ve minik bir müzik hediyemizdir. Kahveler hazır mı?]

Gündüz düşleri.. Algımızın uykuya dalmadığının en güzel göstergeleri. Aklımızın bedenimizi unutup, kendince gezintiye çıktığı ve bizi yaşamda tutan, karanlık bir toplum içerisindeki kendi çiçek bahçelerimiz. (Konuyla ilgili deneme aşağıdadır, ayrıca dinlendirici bir müzik videosu da eklenmiştir. İyi okumalar)

Daha iyi günler gelecekti, daha güzel günler görecektik; bundan tam bir milyon yıl önce. Hala bekliyoruz, ölüme çare bulamamış katiller gibi, kendi sorunlarımızla sorunsuz bir evreni yıkmakla meşgul haldeyken hem de. Peki ya neden?

Gerçek olamayacak kadar uzundu hayaller, esnektiler. Eğip büktükçe gerçekliklerimizi, artık hangisinin gerçek olduğunun farkından çok uzakta bir yerlerde bekleşir dururduk. Ne zaman ki rutinin dışında güzelliklerin olduğu ovalarda gezinse gözlerimiz, artık eskisi gibi göremez hale gelirdik olanları. [Denemenin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Belki bir deniz kenarı, birazcık yeşilliğe gizlenmiş bir şehir kaçamağı, basitçe henüz yeni tanıdığın o sokak arası, hiç çıkmak istemediğin o köy tatili ovaları artık hiç uğramayacağın o güzel yerler… [Denemenin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

  Doğal olarak bizleri programlayan ülkelerimiz vardı, önce birkaç odalı, sonra birkaç bahçeli, birkaç sokak ardından, birkaç sınıf, birkaç mahalle, birkaç farklı şehir. Asla sahiplenemedik hiçbir yeri bizi biz yapan o kaldırım taşları kadar, o koşuşturup durduğumuz arsalar, okul bahçeleri kadar. Bizleri hazıra alıştıran büyük bir sevda hatasından doğup mutsuzluğun kurumuş dallarına basa basa yürürdük kendi ayakaltımızdaki çıtırtılardan korkup. [Denemenin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Denizler kadar engin olduğunu düşünüyordu hep hislerinin, maviliklerin içine gömüldüğü o karanlık yalnızlık saatlerinde. Neredeyse sen, ben, her birimiz gibi onun da hayalleri, onun da bir öyküsü vardı. Kimseye anlatamadığı ve henüz kimsenin dinlemediği.. [Denemenin devamı bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]