MeoDeneme - Deli Bir Dünya

  Deli bir dünya..

  Daha ilk nefesinde delirtiyor insanları, çığlık çığlığa bir açlık, acı ve göz yakan aydınlık. Uykular dindiriyor ilk zamanlarda deliliğimizi, biraz da anneler pohpohluyor sakinliği.

  Daha ilk adımlarımızda çarpıyoruz sağa sola, bıkmadan usanmadan insanlara çarparak yaralanıyoruz. İnsanlara ne zaman tutunsak, bir araya gelip yıkıcı ve vahşi yığınlara dönüşüyoruz. Kah ordular olup kan döküyoruz kah cam çerçeve indirecek bir hümanizm aradığımız. 

  Daha ilk aşktan başlıyoruz duygusal bir deliliğin koynunda kendi kuruntularımız ve salaklıklarımızla sevişmeye. Hiçbir gerçek ten temasında yoktur çünkü düşünsel deliliğin beynimize salgıladığı o uyuşturucunun etkisi. Dedik ya, deli bir dünya bizimkisi. Akıl arıyoruz delilikten doğmuş insanlığımızda. Delirmiş bir ot oburdan, akıllanmış bir etobura döndük zannedip ego-oburu manyaklara evrildiğimizi unutuveriyoruz. Ne acı..

  Karşımızdakinin kafasını ezip kanlara boğulasımız varmış gibi 'merhaba' demek zorunda bırakılıyoruz sosyal bir kurgunun ortasında. Sapkın bir eğilimle tüm insanlara ve güce hükmetmek adına trilyonlarca hayal kurduğumuz yapay ve modern kültür pazarlarındaki ürünlerce besleniyor içimizdeki tüm huzursuzluk. Bizler huzur satın almak için cümleler kuruyor, güzelce süslüyor, hayalleri güzel tasarımlı kitaplarda satıyoruz. Delilikleri dindirmek için deli zırvası eğitimlere tabi tutuluyor, ayak uydurmayı öğreniyoruz ama kopya çekmenin zevkini hiçbir bilgide bulamıyoruz. Deliriyoruz sanıp yine akıllı çıkarımlarla yatıştırıcılara başvuruyoruz, Tanrısal ve derin bir nefes çekip gerçekten ait olduğumuz yemyeşil bir doğanın ortasında en vahşi enerjimizi topraktan yeni çıkmış çimenlere bırakabileceğimizi çok iyi bildiğimiz halde!

  Son seste bir müzik çalıyor damarlarımızda, biz gümbür gümbür kendi içimizde vahşet dolu konserler veriyoruz. Yüzümüzde içimizden kustuğumuz bu deliliğin efendiliğini taşıyoruz. O yüzden insan olmanın bu kadar zor ve üzüntü dolu olduğunun farkına her yeni gün varabiliyoruz. Binlercemiz yok yere doğarken, binlercemiz eğlence uğruna ölüyoruz. Bir yaşlı başlı hergelenin dilinin ucunda savaşlara gidip kendimizi kahraman sanıyoruz. İki manyak tutkunun anlattığı masalların peşinde binlerce yıldır koşuyoruz. Deli değiliz de neyiz ki acaba? Bir düşünsenize, binlerce sene, belki de yüz binlerce. Bilip bilmediğimiz sayısız deliliğin pençesinde, kendimize bir üst akıl arıyoruz! Yok.. Tek kabul edemediğimiz gerçek bu. Yok ki? En doğru saydığınız Tanrı bile biraz deli olmasa ne gerek vardı insan denilen bu maceraya güzelim evrenin en ücra köşesinde.

  Deli dünyanın akıl dolu salaklarından olmaktansa, deli dolu yaşayıp akıllı geçinenlere yön verenlerin ideal insan sayıldığı modern yaşama hoş geldiniz, dostlar. İyi delirmeler hepinize.

Meo - 2015
MeoEdebiyat Denemeler Blogu
'Mehmet Şentürk