Yastıklara uykusuzluğun kucağında getirildiğinde akıllarımız, işte o zaman başlıyor beynimizde bitmeyen yastık savaşları. Birbirine çarpıyor en narin sırlarımızın, paramparça oluyor düşlerimiz, üzüntülerimiz ve hayallerimiz. [Deneme yazımızın devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Ne kadar gelişmiş, modern bir yalnızlıktı bu yeni peydahlanmış yaşam; aşkla vahşiliklere kaçmayı istiyordu insan. Ne kadar da resmi bir merhaba gelişi sevdanın, bir n'aber içtenliğini arıyordu çocuklar. Vahşi doğaya ait olduğumuzu anımsatıyordu her gün çocukluğumuz, büyüdükçe özleyişimiz hep bundan.. [Deneme yazısının devamı bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Aşkın özgürlüğü ruhlarımızı bedenimizde örtülü tutkuların hapsinden kurtarsın istiyoruz biz. Tüm aşkların özgür sesleri, yaşamın en uzak köşelerinden bile duyulabilsin. Kimse sağır kalmasın mutluluğa diliyoruz, en çok da biz, kendimiz. Her şeyin en iyisini bulabildiğimiz anda tamamen özgürleşen bir yapıya bürüyor aşklarımız bizleri. Çok fazla özgür kalıp kaybolmak bile istiyoruz hatta. Peki neden? [Aşk konulu denememizin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Gözlerinden sonbaharda bir karanlık orman kuytusunda bahar kokusu dökülüyor, saçlarından süzülüyor yalancı güneşlerin ardından gelen hüzün dolu dondurucu yağmurlar. Senden Mene Yar Olmaz çalıyor bulutların birbirini yediği gökkuruntusu sabahlarda, aniden uyanıyorum yaşamın gerçeklerine.. Çok da iyi biliyorum hatta. [Denemenin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

İnsan ruhu, varlığının asla ispatlanmayışı ile insanların inanç çerçevesinde her sosyal ortamda inşasına hızla başlanan bir olgu. Küresel insan egosunun bireysel yansımaları şeklinde boş bir levha olarak dünyaya gelen tüm zihinlere büyük bir perde niyetine çekilen ruhlarımız bizi bazen renkli ışıklar altında yaşatırken, çoğu zaman karanlığa gömüyor. [Denemenin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Gıcırtılı bir kalemin nazlı bir kağıt üzerine, isteksiz özlem cümleleri yazdığı o ruh haliydik o ve ben. O bunları okuyor, ben bunları yazıyordum hep.. O bunları hak etmiyor, ben hep varsayıyordum sadece. O'na dair bende kalanları tekrar etmekten başka bir şey değildi bu özlem, yüz yıllar süren. Karıştırdığım çöplüklerin daha da çürüyen eski metan gazlarının patlamasıydı gönlüme, aklıma, gözlerime düşen. [Konuyla ilgili bir deneme bağlantıdadır, iyi okumalar.]

İyi varsaydığımız tüm kötülüklerimize severek sarılıyoruz, bırakmıyoruz belirli hatalarımızı sırf manaları çok derin diye.. Kendimizle yüzleşmekten korktuğumuz sürece başkalarının yüzünden düşen binlerce parçadan toplama maskelerimizle hiç üzerimize alınmadığımız yaşamlarda türlü türlü hatalar yapıyoruz. Umursamadan.. [Kısa bir deneme yazısıdır, devamı makalemizde. İyi okumalar.]

Çocuklara büyüteceğiniz cehaletin silahlarını, sahte kimliklerinizi üreten bebeklerinizi vermeyin! Rengarenk balonlar verin onlara, onlar bulur bunca rengin içinden hangisini sevebileceklerini. Onların aydınlık hayal dünyalarını kendi büyümüş senaryolarınızla kirletmeyin.. Dünyanın hali ortada, bir sonraki nesilde dünyayı tertemiz, yemyeşil ve rengarenk görmek isterseniz önce çocukları dünyayla baş başa bırakın. [Konuyla ilgili deneme makalemizde, iyi okumalar.]