Kararsız ruhlar olarak yaşamdaki bu geçici varlığımızın, bencilliğimizin yüzüne tokat vurduğu ölüme dair cevaplara rağmen bizi hayatta tutan tek bir şey var: öfke! Birçok beşeri sistemimizin bize sattığı o umut, mutluluk, hayaller, inançlar gibi tonla zırvaya rağmen tek ama tek bir keskin kan bağımız var hislerimizle, öfkelenerek. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, devamını okumak için başlık/resme tıklayın.]

Kediler kadar özgürüz sanıyoruz yaşamda, kediler kadar hapsolmuşken sevilmeye dair evcil tutkularımıza; bitmiyorlar narinliğimiz kırılganlığımız, öte yandan ne kadar sevilirsek sevilelim hala kanatabiliyor sevdiklerimizi öfkeyle parıldayan tırnaklarımız.. Yaşamımız ve kedilerimiz ne kadar da benzer. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, başlığa ve resme tıklayarak açabilirsiniz. İyi okumalar.]

Hiç beklenmedik zamanlarda esiyordu saçları, rüzgarının nemini unutmuş çöllerine. Çıldırıyordu ruhumda tuttuğum sözcük tohumlarım. Hiç beklenmedik zamanlarım vardı benim, gizliden gizliye ummuduğum inançsız dualarım. Gelişi sürpriz, gidişi olağan.. [Konuyla ilgili deneme, yazımıza adını veren Teoman şarkısı eşliğinde bağlantıdadır. Başlık veya resme tıklayarak okuyabilirsiniz.]

Şiir, insan aklının şairsel deliliğin pençesinde düşlerini kanattığı ve kalemin damarlarından aşk damlatan deneyimler olarak insanlık tarihi kadar derin bir geçmişe sahip mirasımız. Peki şiir modern, yapay, sayısallaştırılmış ve işlemcilerin kapasitelerine bağlanmış harfler halinde resmedilebilir mi? [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, başlık veya resme tıklayıp açabilirsiniz. İyi okumalar.]

Yapay zeka henüz doğmadı(?) veya henüz doğmuş olacağına kanaat getirecek kadar geliştiremedik otomatikleştirilmiş sistemleri. Henüz korkmuyoruz beynimizden daha yavaş işlem gerçekleştirebildiğini düşündüğümüz işlemcilerden, henüz bizden daha hızlı düşünmediğini varsayıyoruz aslında bizden daha çok bizi düşünen ideal sistemlerden! [İlgili denemenin devamı bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Orada bekliyordu, rüyalarımda, duygularıma ve cümle sonlarımda; asla öznesi olmayacağı yalan yanlış hayalleri.. Orada kalıyordu, geçmişimde, hatıralarımda ve gece yarımlarımda; asla gerçeği olmayacağı saçma sapan odalarda.. Orada sevdim, dualarımda, inançsızlığımda ve inkarlarımda; asla inanmadığım bir ilahenin kanatlarında çoktan uçup gitmişti. [Devamı bağlantıda, iyi okumalar!]

Yalnızca sığ sular derin kesikler bırakır! Yalnızca sığ insanlar derinlerden korkar, sığlarda dolanır. Yalnızca sığlarda sütliman yaşamlar ilk fırtınada alabora, yalnızca derinliğin kralları her fırtınayı kayıpsız atlatır. [İnsanların düşünce yaşamlarına dair bir deneme yazdım, umarım beğenirsiniz. Bağlantıdadır, iyi okumalar.]