MeoDeneme - Yorgun Bir Savaşçı

  Rengarenk bir dünya için karanlık mahzenlerde kararlaştırılmış savaşlara çıkıyordu bahar yüzlü çocuklar, soğuk ve karanlık kışlara yürüyordular. Arkalarında kalıyordu inadına ortalığa saçılmış çiçekler. Geriye kalan bizler kan ağlıyorduk sulansınlar diye kuraklaşmış ruhlar. Yorgun birer savaşçıydı çocukluğumuz, büyümek adına katlediliyorduk.

  İnanıyorduk tüm savaşlarda ardımızda kalacak baharlara. Karanlık ve soğuk kışları dağıtan adamların kararlarında.. İnanıyorduk tüm doğruları dünyaya yayacağımıza. Yalanlar ve donuk sözleriyle inatlaşan adamların anlatılarında.. Binlerce kez denemeden sonra, hala seviniyorduk savaştığımıza doğrular adına. Binlerce kez yenildikten sonra, kimi yendiğimizi, kimin zafer kazandığını bilmiyorduk doğru dürüst. İlk ok değdiğinde insan tenine, artık avcı değil av olmuştuk; avlanıyorduk neslimiz çoğaldıkça büyük bir av partisinin ortasında. Birbirini avlamaktan zevk alan sürülerdik, doluşuyorduk kendi dikenli tellerimiz arasında toplandığımız kamplarımızda. Doğru adına yanlış adamlara kanıyor, doğru yolunda yanlış adımlar atıyorduk inatla!

  Bitmedi dünyanın girdaplarında aynı hataların çevresinde savruluşumuz. Bitmedi ruhların çalkantılarında aynı buhranlarla acımızı birbirimizden çıkarışımız. Bitmedi yalanların dalgalarında aynı yığınlarda insanoğlunu katledişimiz. Biz doğru gezenin yanlış emanetçileriydik, karanlığın içinden koşuyorduk aydınlığa-hiç olmayacağını bile bile.

  Sırtımızda taşıdığımız sorumluluk her zaman kucaklarda taşınan çocukluğumuzdan ağır basıyor! Aklımızda sürünen zorunluluk her zaman sözlerde anlatılan insanlığımızı boğuyordu. Özetle, ağır başlar savaşırken kağıtların üzerinde gencecik bahar kokulu çocuklar dökülüyorlardı yemyeşil savaş alanlarına gübre niyetine. Herkes ağlıyor, kimse duymuyordu. Herkes anlıyor, kimse sormuyordu..

Meo - 2016
MeoEdebiyat Denemeler Blog
'Mehmet Şentürk