Ruhumu kör eden bir vahşi güneşe tapma ayini senin varlığın.. Çevrende döndükçe arınıyorum, günahlarımdan. Yalvarıyorum tüm varlığımı bana bahşeden adına ve boğuluyorum yaşamanın anlamsızlığı ortasında. Sen-ateşim-benim en büyük keşfimsin, en büyük gücüm, en büyük tehdidim, en büyük korkum ve hayranlığım. Sen ateşten gömleksin, bir kez giyip hiç çıkaramadığım kızıl bir cennet giysisi niyetine. [Aşk ve özlem konulu kısa bir deneme bağlantıdadır. Açmak için tıklayın. Keyifli okumalar.]

Dönebildiğimiz tek yer ve güvenimizin, varlığımızın kaynağı olan özümüz. Kendimizi tanımlamak için binlerce araç seçerken tek bir his parçası ile darmadağın hale getirdiğimiz, bir fikre-kişiye bağlayıp kaybettiğimiz en gizli değerimiz. Tutkunu olduğumuzu farz ettiğimiz onlarcası arasında nefret bile etsek kurtulamadığımız büyük kederimiz: kendi ellerimizle yazdığımız kaderimiz, benliğimiz. [Benlik konulu kısa bir deneme bağlantıdadır, başlığa tıklayabilirsiniz. Keyifli okumalar.]

Anlamlandırabilmek bağlamında bir lanetle doğuyoruz. Anlamsızlığımıza binlerce renk katıyor, bu düşünsel kargaşadan şahane desenler çıkarmayı öğreniyoruz. Saçmalıkların doğasındaki tutarlıkta kendimizi kocaman mantıklı yaklaşımlar bularak yaşamı anlamlandırabilişimizin gücüyle keyif sürüyoruz. Desenlerimiz bizi hayata bağlayan.. [Denemenin devamı bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Parmak uçlarından kelebeklerin uçtuğu gördüm.. Bahar saçılıyordu sağa sola. Henüz çocuktu düşleri, hisleri emekliyordu kumlarında yaşamın birbirine geçmiş akan zamanın aşklar parkında. Bir tanesi tutacak gibi oldum kelebeklerinin, kanatlarında keskin korkular, kan akıtacak öfkeler ve renkleri karışık hüzünler vardı. Dokunamadım. [Kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Sadece bir kez değse elin elime, yeniden yazar avuçların kaderini sevgi dolu bir geleceğe. Bir nefesinle ayaklanıyor yüreğimde çürümeye yüz tutmuş tüm yapraklar, bir karmaşanın içindeki huzur beklentisi gibi gülücüklerin, ne zaman sussan kutup soğuğu ve karanlığına ilk kez güneş doğuyor günler ve geceler sonra.. [Denemenin devamı bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Yetmez.. Her zaman az gelir zamanında fazlalığını omuzlarımızdan silkelediklediğimiz sözler. Yetmez.. Her zaman geç kalır yarınlara atfettiğimiz binlerce düşler. Bitmez.. Yaşam asla tam olması gereken zamanda seni olduğun yerde bırakıp yoluna devam etmez. [Denemenin devamı bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Hayalleri bu kadar renkli olan insanların medeniyetlerinin neden günümüzde bu kadar renksizleştiğini merak ettiniz mi hiç? Etmediniz sanırım. Etmeyeceksiniz de, çünkü sizler de gökkuşağı düşleyip, çamurda yüzen asalakların oluşturduğu medeniyetin bir diğer üyesisiniz. [Konuyla ilgili denemenin devamı bağlantıda. Keyifli okumalar.]

Yaşamdan engellenmiş, sosyal medyada etkinleştirilmiş birer profil sayfasıyız! Engelliyiz yaşama karşı, sonuna kadar açıyoruz cahilce tüm sosyalleşmelere kapılarımızı. Yalnızlıktan sürünen bir acı ağında birbirimize bağlanıyor gibi yapan kopuk varlıklarız. Her birimizin etiketleri, başlıkları, unvanları ve yabancıları var. Herkesi tanıyabilecek kadar sosyal, kendimizi unutup saçma şekilde yeniden kurgulayacak kadar yapay, yaşamdan keyif almak yerine keyif alıyormuş gibi yayınlayacak kadar da yalnızız! Bizler modern yaşamın içi dolu, sahibi boş profil sayfalarıyız.. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır. İyi okumalar.]