Kararsız ruhlar olarak yaşamdaki bu geçici varlığımızın, bencilliğimizin yüzüne tokat vurduğu ölüme dair cevaplara rağmen bizi hayatta tutan tek bir şey var: öfke! Birçok beşeri sistemimizin bize sattığı o umut, mutluluk, hayaller, inançlar gibi tonla zırvaya rağmen tek ama tek bir keskin kan bağımız var hislerimizle, öfkelenerek. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, devamını okumak için başlık/resme tıklayın.]

Hiç beklenmedik zamanlarda esiyordu saçları, rüzgarının nemini unutmuş çöllerine. Çıldırıyordu ruhumda tuttuğum sözcük tohumlarım. Hiç beklenmedik zamanlarım vardı benim, gizliden gizliye ummuduğum inançsız dualarım. Gelişi sürpriz, gidişi olağan.. [Konuyla ilgili deneme, yazımıza adını veren Teoman şarkısı eşliğinde bağlantıdadır. Başlık veya resme tıklayarak okuyabilirsiniz.]

Şiir, insan aklının şairsel deliliğin pençesinde düşlerini kanattığı ve kalemin damarlarından aşk damlatan deneyimler olarak insanlık tarihi kadar derin bir geçmişe sahip mirasımız. Peki şiir modern, yapay, sayısallaştırılmış ve işlemcilerin kapasitelerine bağlanmış harfler halinde resmedilebilir mi? [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, başlık veya resme tıklayıp açabilirsiniz. İyi okumalar.]

Yalnızca sığ sular derin kesikler bırakır! Yalnızca sığ insanlar derinlerden korkar, sığlarda dolanır. Yalnızca sığlarda sütliman yaşamlar ilk fırtınada alabora, yalnızca derinliğin kralları her fırtınayı kayıpsız atlatır. [İnsanların düşünce yaşamlarına dair bir deneme yazdım, umarım beğenirsiniz. Bağlantıdadır, iyi okumalar.]

En büyük kütüphane nedir? Neresidir? Nerede bulabiliriz yaşamın en güzel ayrıntılarını..? Tüm bu soru(n)ların cevabı gayet basittir; en büüyk kütüphane meraktır! [Konuyla ilgili bir deneme bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Sizler ve bizlerin kavga ettiği, ikimizin de suçlu olduğu kötü durumlarda Onların hep suçun kaynağı olduğu özgür bir bölünme sosyolojisiydi bizim memleketimiz. [Türk İnsanının En Büyük Sorunu isimli bir Ekşi Sözlük başlığından esinlenerek yazdığım deneme bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Rüyalar, insanlığın düşünen aklının uykusunda düştüğü tuzaklar. Ruhların kendini kıyısında bulduğu bir uçurum, karanlık ve karmaşık sinir ağlarının ortasında dönen savaşlarda akan fikirlerin oluklarında süzülüp giden benliğimizin en güzel manzarası.[Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, okumak için Başlığa veya Devamı Oku kısmına tıklayınız. Keyifli okumalar.]

Karanlıktan korkmuyoruz biz, karanlığın arkadasında açıklayamayacağımız boş inanışlarımızdan, kendi huzursuzluğumuzdan korkuyoruz. O yüzden karanlığın ardındakiler yönetiyor sanıyoruz bizi, oysa karanlığın ardını da biz bizler çiziyoruz. Zihnimizle.. [Konuyla ilgili bir deneme linktedir, iyi okumalar.]