MeoDeneme - Karanlığın Ardındakiler

   Karanlıktan korkmuyoruz biz, karanlığın arkadasında açıklayamayacağımız boş inanışlarımızdan, kendi huzursuzluğumuzdan korkuyoruz. O yüzden karanlığın ardındakiler yönetiyor sanıyoruz bizi, oysa karanlığın ardını da biz bizler çiziyoruz. Zihnimizle..

  Korkularımız yok bizim, yalnızca kurguladığımız hikayelerimiz var. İnandığımız yalanlar, kendimizi korkutmazsak eğer dönüşebileceğimiz o özgür ve karanlık kötülükten alabildiğine çekiniyoruz. Bastırmak için kendimizi sınırlarımıza sıkı sıkı bağlı kalıyoruz, ışıkla kendimize öylesi sınırlı bir özgürlük ve ikinci bir yüz sağlıyoruz ki karanlıkta ortadan kaybolacak bu karakterlerimizi özlüyoruz. Tüm iyiliklerimizi spot ışıklar altında yapabilecek kadar gösteriyi seviyorken, tüm kötülüklerimizi en derin dehlizlerimizde saklıyoruz.

  Karanlığın ardında ürettiğimiz bir dünyada yaşıyor alter egolarımız. Orayı gerçek dünyamızdan daha güzel ve yaratıcı bir şekilde kurguluyoruz, Tanrının yarattığı salt gerçekliğin içerdiği yaratıcılıktan çok daha geniş bir yelpazede suç ve cezanın dost olduğunu sistemlere tapıyoruz. Korkumuz da bu yüzden, savunmalarımız da. Biz yarattığımız karanlıktan uzak durmaya inanıyoruz. Çok iyi bildiğimiz bir şehre yabancı davranıyor, sanki her gün yeniden kefşediyormuş gibi aklımızın yollarına dökülüyor, her anımızı ilk gibi yaşıyoruz, tekrar ve rutin bizim ustalık alanımız olduğu halde.

  Uyumaktan korkuyoruz, aklımızdan sızdırdığımız o sapkın bilinçaltının sularında yüzmeyi bilmediğimiz için.

  Yürümekten korkuyoruz, gerektiği yerde kontrolden çıkan saldırgan ve avcı yanlarımızdan koşarak kaçmaya hazır olmadığımız için.

  Yaşamaktan korkuyoruz, gerektiği şekilde bir insan gibi yaşamak yerine kendimize üst akıl, kutsal varlık atfettiğimiz halde cehenneme çevirdiğimiz bir dünya üzerine ölmeye hiç ama hiç hazır hissetmediğimiz için.

  Sorgulamaktan korkuyoruz, cevapları vermeye hayran iken soruların ne olduğunu hiç bilmeyi denemediğimiz için.

  Karanlık bir bilgidir yaşam. Aydınlıklara koşarken, vardığımızda her aydınlığın çevresinde kocaman bir gölge oluşturduğumuzu fark edemiyoruz. Aydınlık bir ilgidir merak. Karanlıklardan kaçarken, kim olduğumuzu tamamen unuttuğumuzu göremiyoruz. 

  Karanlığın ardındakiler de biziz, aydınlığın altındaki cahiller de biz. Karartmaktan korkmazken içimizi, aydınlatmaktan korkuyoruz biraz uzaktan görerek çevremizdeki bu kaos evrenini.. Biz aydınlığı inceledikçe, karanlığın ne anlama geldiğini unutacak kadar tek gözle bakan ikiyüzlüleriz, tüm unutulmuş Tanrıların katında!

Meo - 2016
MeoEdebiyat Denemeler Blogu
'Mehmet Şentürk