Neler görür gözler, bakmadan,
Nelere bakarız görmeyip hiç durmadan,
Biri gönlünden vurmadan,
Gözlerini dinlemez insan asla! [Denemenin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Sakince bırakıyorsun bazen kalemlerin tümünü bir köşeye. Gözlerini boş bir sayfaya, tozlu bir ekrana, kirpiklerinin ucuna dikiyorsun. Sensizliği yazıyorsun cümlesiz, sessizliği yazıyorsun kendi kulaklarını sağır edercesine. İşte böyle bir deneme yazalım bu kez de... [Devamını okumak için tıklayın!]

İlişkiler.. Yaşanmayan hüsranlarımız. Peşin yenilgilerimiz. Masala hazırlanır gibi ilklere hazırlanıp, savaşlarına kapılıp sonraları kılıç kuşandığımız. En ideali olduğumuz varsayımına kapılık en olması gerekenleri yıkıp parçaladıktan sonra en olmazını olunur kıldığımız bir mecra. İlişkiler üzerine birkaç not aldık. Gereğini yaptık. Yorum, beğeni, paylaşımlar sizden olsun. 

Tüketim toplumu olmak ve kontrol dışı tüketicilik her zaman eleştiri konusu olmuştur, görünen o ki insanlar tüketmeye mahkum kaldığı sürece de süregelecek bir tartışma olarak görünmektedir. Konuyla ilgili farklı bir bakış açısı geliştirerek kısa bir deneme yazmak istedim. Çoğu zaman aforizmalarla günü geçiştiriyorum blogumda, kusura bakmayın n'olur. Yaşamımdan çalışan vakitlerin ve bunu çalanların suçu benim değil.. [İyi okumalar.]

  Cahillik ve cehalet konusunda hiç görmediğiniz açılardan modern bir bakış açısıyla deneme yazdık. Bu tür felsefi yazılar ile ilgilenen dostlarımızın görüşlerine sunalım istedik. Bu kez farklı bir açıdan klişelere kapılmadan yaklaştık, umarım beğenirsiniz. [Deneme yazımız biraz uzun olduğu için müziğini de eklemeyi unutmadık. Üst kısımdan dinlemeye başlayabilirsiniz.]

   Modern bir kavganın savaş alanı, çıkar kavgası ve tutku dolu inanç kargaşasının ortasında Tanrı'nın sahip olduğu evrime dair bir deneme. Evrim ve inancı kavga halinde görenlere birkaç cümle kurduk. Bakalım neler demişiz?

Her zorluk bir kolaylık gerektirir. Her zorluk biraz da kolaydır ve kolaycıdır. Ne zaman başı sıkışsa insanın, ruhundaki o küçülmenin altında büyük ölçüde ezilir ve asla saklandığı düşünceler mağarasından çıkmaya yeltenmez genelde insan. 

   Aradığın şey çok basitti. Aranıyordun işte. Birilerini ararken, birilerini arayanların herhangi bir tesadüfünde savrulup durdun defalarca... Tek basit cevaba sahip bir damla gözyaşındaki umutsuzlukta kırılıyordu ışığın, sense her seferinde paramparça bir vazo gibi toparlanıp sanki toprakmışsın gibi bir buket çiçek kucaklıyordun umutla. Belki de çiçek bahçesindeki topraktan geldin diye.