Değişiyor tüm yaklaşımlarımız; dışarıda ve içerde. Değişiyoruz sözcükler aklımızdan toplanıp gelen binlerce delilik üzerine, nazikçe dökülüyor en güzel dudakların şelalelerinden. Her zaman filtrelenmiş adımlar atıyoruz insanlara; önce ince, sonra yakın, ardından samimi, sonunda soğuk ve yalan dolu.. [İnsan ilişkileri ve ikilikler üzerine kısa bir deneme. Keyifli okumalar.]

Hepimiz sembolik ve fiziksel bir yürüyüşün içerisindeyiz yaşam denilen ilerleyişin zaman-mekan döngüsünde. Öyle ki yürümeyi öğrenesiye kadar çoğunlukla ölmüş oluyoruz; düşüşlerimiz ve yeniden yerimizden doğruluşlarımız, yani yürümeyi daha az bilişimizi her kabullenişimiz bizi daha güçlü kılabiliyor ancak.. [Kısa bir deneme yazısı bağlantıda, keyifli okumalar.]

Hepimiz kendi benzersiz gezegenlerimizde egomuzun hızında dönerken, illa ki belirli güçteki ruhların çekimlerine kapılıyoruz. Bazen ani ve öngörülmez bir darbeyle tüm kaderimizin paramparça oluyor, bazen de tüm çekim gücümüzle önümüze gelen her insan parçasını atmosferimizde yakabiliyoruz. (İnsan ilişkileri ve sosyal yaşama kısa bir deneme bağlantıda. Keyifli okumalar.)

Yaşamımızın günden güne elektronikleştiği, günlük alışkanlıklarımızın elektro-sosyal güzellemelere doğru evrimleştiği bu devasa yalnızlık evreninde kapana kısılmış haldeyiz. Peki bu elektronik meleklerimiz her zaman bu denli iyi mi? Her zaman bu denli kötü mü? (Kısa bir deneme yazısı bağlantıda, keyifli okumalar.)

Öncelikle ve incelikle yaşamınıza ilmek ilmek ördüğünüz öncelikleriniz var; tüm kalanları umursamadığınız bir körlükte.. Sezgilerinizde ve sevdiklerinizle yaşamınızda koşturduğunuz bir parkur var; tüm yanlarınızı unuttuğunuz bir cehalette.. Sıraya koyduğunuz bencillikleriniz var birer birer önünüze döktüğünüz. İşte bu sizin özet varlığınız ve izdüşümünüz. (Kısa bir deneme yazısı bağlantıda. Keyifli okumalar.)

Hepimiz yaşamımızın bir yerinde 'deja vu' olarak adlandırılan ve olayların ortasında ilk kez yaşadığımız bir anı geçmişimizde çoktan yaşamışız gibi hissettiğimiz anlık şoklara uğramışızdır. Peki ya bunun tersi varsa? Evet, var: Jamais Vu.. Aşklarımız gibi her yeniden yaşadığımızda, binlerce kez bile olsa ilk kez oluyormuş gibi hissetmeye de Deja Vu'nun tersi olarak Jamais Vu deniliyor. (Konuyla ilgili deneme yazımızda, keyifli okumalar.)

Bir çiçek olup düşecektim şiirlere, ne ara öfkeyle ve pişmanlıkla kavruldum? İnan billmiyorum. Kurutacaktım yaşamın tüm ıslak gözlerini senin suretinde, ne ara suretinden binlercesine benzedin de aynı suçlamalarla yağmur oluyor kelimelerin? İnan anlamıyorum. (Kısa bir deneme bağlantıdadır, başlığa ve resme tıklayıp açabilrisiniz.)

Anlamsız bir kargaşa içerisinde sessizce çığlık atıyorum, duyabiliyor musunuz? Elbette hayır.. Saçma bir kaderin sayfalarında parmaklarım kesiliyor her açtığım yeni sayfada, sanki o değerli umurunuzda, pek sanmıyorum! (Biraz sert cümleleri olan kısa ve saçma bir deneme bağlantıdadır. Mutlaka okuyunuz.)