Zaman bizimle birlikte aktığında normal algılanır, sabit kaldığımız durağanlıklarımızda hızlı algılanır ve koşturarak gittiğimiz kader basamaklarının birikimi üzerine hiç geçmemiş farz edilir. Akan şeyin sabitliği, yaşananların değişkenliğiyle her zaman insan kaderinde kavgalı olmuştur ve olmaya da devam edecek gibi görünüyor. [Kısa bir deneme yazımız makalemizde, keyifli okumalar.]

Elbette henüz Çanakkale içinde vuran olmadı sizi.. Haliyle mezara koyan da olmadı sizi, daha ölemeden bir mevzinin kanlı köşesinde.. Düşmana karşı giderken dönüp son kez annenize bakmanız da gerekmedi bir at arabasının arkasında.. Olmayacak da sanırım. Olduramazsınız da! Çanakkale, bir kez yaşanabileceklerin binlerce ölenlerinin savaşıydı. İmparatorluğun unutulmuş halkının kendini tüm dünyaya hatırlatması. Sizler unutabilirsiniz, onların (o Yiğitlerin-Anaların) asla değilsiniz umrunda. [18 Mart Çanakkale Zaferi konulu kısa bir deneme yazımız bağlantılar. Keyifli okumalar.]

Bir ağaç düşün, köklerini salıyor dağın taşın inadına, dünyanın zirvelerinde. Bir ağaç, yalnızlıkların birikip ormanlara dönemediği kırsallarda kendine mağrur bir varlık yaratıyor, diğer varlıkları gölgesinde büyütmek niyetine.. [Kısa bir deneme yazımız makalemizde, başlığa tıklayıp açabilirsiniz. Keyifli okumalar.]

Karda yürüdüm gizleneceğini zannettiğim izlerin arasında, herkesin izlerinle kirlettiği sokaklarda, aslında tüm izlerin güvenli birer adım atma yeri olduğunu fark ettiğim bu zamanda. Mayınlara basılmış havası veren oynak kaldırım taşlarına gizlenmiş su birikintileriyle savaşa savaşa.. Yaşamın kirli anlamını gizleyemiyor artık hiçbir kış mevsimliği beyazlaşma! [Kısa bir deneme yazısı bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Yaşamlarımız bizlere öğretilen renjleri tanımakla ve bu renklerin toksik zehrini üzerimizden atmakla geçiyor. Yıkıma uğrayan bir yığın boş öğretiyle olması gereken insanlık yerine olması arzu edilen amaçlı bir sosyal füzyona uğruyoruz. [Yazımızın devamı için bağlantıya tıklayın. Keyifli okumalar.]

Dünya masmavi görünen bir siyah gezegen, içerisinde insan yürüdüğünden beri. Dünyaya gelmek beyaz bir ışığı bekleyen ölülerin yaralı dünyasında oradan oraya savrulmak; anlamdan anlama savrulmak zaman içerisinde. Boş, tertemiz bir kitap olarak geldiğimiz dünyada elimize bilincin kalemlerini veriyorlar, yazıyoruz yanılgılarımızı.. [Kısa bir deneme yazısı bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Ufuk her zaman aynı uzaklıkta ve aynı pastel renklerde güzel görünebilir, yürümedikçe. Sıfırlanan zaman dönemleri insanlara geçici bir devamlılık sağlayabilir, değişmedikçe. Aynı girdap, aynı döngü ve aynı saçmalık içerisinde.. [Kısa bir deneme yazımız bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

İnsanların bilinçleri sosyal gelişim çerçevesinde birbirlerinin aynası halinde toplumların içerisinde devasa yapılara dönüşürler. Ancak, insanlar temelde bu ayna özelliklerini bencilliğin renkleriyle karıştırarak kullandığında, sonuçta ortaya yaşadığımız bu karanlık dünya ve türlü türlü kötüler çıkar. [Kısa bir deneme yazımız bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]