Tatlı rüyalar, eğer bu acı dünyanın dert yüküne sırtını dönüp yatabiliyorsan.. Tatlı rüyalar, eğer hayallerine biraz olsun gündüz sıcağında sahip çıkabiliyorsan.. Yaşamın gerçek yüzünden korkmadan sahte bir mutlulukta kendine yetebilirsan en tatlısına sahipsin uykunun, rahat uykular. (Kısa bir deneme yazısı bağlantıdadır. Keyifli okumalar.)

Dönebildiğimiz tek yer ve güvenimizin, varlığımızın kaynağı olan özümüz. Kendimizi tanımlamak için binlerce araç seçerken tek bir his parçası ile darmadağın hale getirdiğimiz, bir fikre-kişiye bağlayıp kaybettiğimiz en gizli değerimiz. Tutkunu olduğumuzu farz ettiğimiz onlarcası arasında nefret bile etsek kurtulamadığımız büyük kederimiz: kendi ellerimizle yazdığımız kaderimiz, benliğimiz. [Benlik konulu kısa bir deneme bağlantıdadır, başlığa tıklayabilirsiniz. Keyifli okumalar.]

Parmak uçlarından kelebeklerin uçtuğu gördüm.. Bahar saçılıyordu sağa sola. Henüz çocuktu düşleri, hisleri emekliyordu kumlarında yaşamın birbirine geçmiş akan zamanın aşklar parkında. Bir tanesi tutacak gibi oldum kelebeklerinin, kanatlarında keskin korkular, kan akıtacak öfkeler ve renkleri karışık hüzünler vardı. Dokunamadım. [Kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Bazen kalabalıkların kıyısında bu yararak yürüdüğümüz yaşamın bir kısmına bulaşarak yürüyoruz yaşamda.. Bazen tüm hengamenin tam ortasında hiçbir dikenine dokunmadan, narin bir naiflikte zamanla inhitar ediyoruz en pasif haliyle. Hedefimizin nihai bir sabitlik olması hayaline bayılıyoruz. Kalabalık teorilerine bayılacak kadar sosyal, kendiliğin bencilliğinde boğulacak kadar anormal derecede bencil olmaya devam ediyoruz.  [Konuyla ilgili kısa bir deneme bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Aşkın özgürlüğü ruhlarımızı bedenimizde örtülü tutkuların hapsinden kurtarsın istiyoruz biz. Tüm aşkların özgür sesleri, yaşamın en uzak köşelerinden bile duyulabilsin. Kimse sağır kalmasın mutluluğa diliyoruz, en çok da biz, kendimiz. Her şeyin en iyisini bulabildiğimiz anda tamamen özgürleşen bir yapıya bürüyor aşklarımız bizleri. Çok fazla özgür kalıp kaybolmak bile istiyoruz hatta. Peki neden? [Aşk konulu denememizin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

İnsan ruhu, varlığının asla ispatlanmayışı ile insanların inanç çerçevesinde her sosyal ortamda inşasına hızla başlanan bir olgu. Küresel insan egosunun bireysel yansımaları şeklinde boş bir levha olarak dünyaya gelen tüm zihinlere büyük bir perde niyetine çekilen ruhlarımız bizi bazen renkli ışıklar altında yaşatırken, çoğu zaman karanlığa gömüyor. [Denemenin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Çocuklara büyüteceğiniz cehaletin silahlarını, sahte kimliklerinizi üreten bebeklerinizi vermeyin! Rengarenk balonlar verin onlara, onlar bulur bunca rengin içinden hangisini sevebileceklerini. Onların aydınlık hayal dünyalarını kendi büyümüş senaryolarınızla kirletmeyin.. Dünyanın hali ortada, bir sonraki nesilde dünyayı tertemiz, yemyeşil ve rengarenk görmek isterseniz önce çocukları dünyayla baş başa bırakın. [Konuyla ilgili deneme makalemizde, iyi okumalar.]

Dünyaya güzellikler açmaya müsait, tutup sahiplenmeyin sosyalliğin ovalarına saçtığınızın merhabaları. Siz yalnızca bir diğer çiçek olabilirsiniz, her güzel hisse aşkla sarıldığınızda bahçıvan olmaya kalkışmayın.. Sizler yaratmadıklarınıza sahip çıkmaya çalıştıkça emanetlerinden olan sahipsiz ruhlarsınız, bencilliğinizi çok da abartmayın. Bırakın gitsin, içinizdeki çiğlik. O zaman büyüyeceksiniz. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, iyi okumalar.]