MeoDeneme - Parmak Uçlarında Kelebekler
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Parmak uçlarından kelebeklerin uçtuğu gördüm.. Bahar saçılıyordu sağa sola. Henüz çocuktu düşleri, hisleri emekliyordu kumlarında yaşamın birbirine geçmiş akan zamanın aşklar parkında. Bir tanesi tutacak gibi oldum kelebeklerinin, kanatlarında keskin korkular, kan akıtacak öfkeler ve renkleri karışık hüzünler vardı. Dokunamadım.
Gözlerinin önünde bulutumsular oluşuyordu, patlıyordu yıldızlar büyük bir zamansal güçle. Gözlerimin kamaşmasının sebebi bu zannediyordum. Duygularımın körelttiği, yaşamının unutturduğu tüm var oluşların ötesinde başka bir evren kurduğundan, bir yeni baharı erken Şubatta güneş gibi açtığından henüz haberim yoktu. Sustum..
Bir uykuymuş yalnızlığım, parmak uçlarından kalkan kelebeklerin düşleriymiş sevdalarım, hepsini bahar çiçekleri kokularında kaybettim. Şimdi yalnızca onu arıyorum. Şimdi yalnızca mevsim onun sonbaharına gidecek kadar kısa sürsün yeterli. Ölecek yaşamın tüm hevesleri, kırılacak geçmişte midemizi oyalamış tüm kelebeklerin kanatları; onunla yeniden doğacağım. Bir gece ay ışığı altında, ay çeşmesi dudaklarından bir yudum aşk tadacağım. Sonrası yok.. Sonrasında yok olacağım! Yalnızca onunla var olduğumu vurgularcasına.
Meo - 2017
MeoEdebiyat Denemeler Blog
'Mehmet Şentürk
