Kediler kadar özgürüz sanıyoruz yaşamda, kediler kadar hapsolmuşken sevilmeye dair evcil tutkularımıza; bitmiyorlar narinliğimiz kırılganlığımız, öte yandan ne kadar sevilirsek sevilelim hala kanatabiliyor sevdiklerimizi öfkeyle parıldayan tırnaklarımız.. Yaşamımız ve kedilerimiz ne kadar da benzer. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, başlığa ve resme tıklayarak açabilirsiniz. İyi okumalar.]

Durdum bir saniyeliğine, esere konu olan fotoğrafa baktım bir süre. Kapattım algılarımı ve aklıma ne geliyorsa yazdım. Çatlaklarımız konulu.. [İyi okumalar. Başlığa ve resme tıklayarak makaleyi görüntüleyebilirsiniz.]

Yapay zeka henüz doğmadı(?) veya henüz doğmuş olacağına kanaat getirecek kadar geliştiremedik otomatikleştirilmiş sistemleri. Henüz korkmuyoruz beynimizden daha yavaş işlem gerçekleştirebildiğini düşündüğümüz işlemcilerden, henüz bizden daha hızlı düşünmediğini varsayıyoruz aslında bizden daha çok bizi düşünen ideal sistemlerden! [İlgili denemenin devamı bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Orada bekliyordu, rüyalarımda, duygularıma ve cümle sonlarımda; asla öznesi olmayacağı yalan yanlış hayalleri.. Orada kalıyordu, geçmişimde, hatıralarımda ve gece yarımlarımda; asla gerçeği olmayacağı saçma sapan odalarda.. Orada sevdim, dualarımda, inançsızlığımda ve inkarlarımda; asla inanmadığım bir ilahenin kanatlarında çoktan uçup gitmişti. [Devamı bağlantıda, iyi okumalar!]

Yalnızca sığ sular derin kesikler bırakır! Yalnızca sığ insanlar derinlerden korkar, sığlarda dolanır. Yalnızca sığlarda sütliman yaşamlar ilk fırtınada alabora, yalnızca derinliğin kralları her fırtınayı kayıpsız atlatır. [İnsanların düşünce yaşamlarına dair bir deneme yazdım, umarım beğenirsiniz. Bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Nasıl yazılır? Ne yazılır? Kime yazılır yahu? Neden yazılır veya? Soruların sorunlara dönüştüğü bir kilitlenme halindeyiz zaman zaman. Peki bunun büyüsü nedir? Nedir ilham ismini verip beyaz toz bulutlarına bürüdüğümüz o kelimelerin çağladığı edebi şelaleleri yaratmak için gereken tam formül? Bence.. [Bencesi makalemizde, iyi okumalar]

Yaşamlarımız kendimizin oluşturduğu insan duvarları, bilgi dağları, inanç kuyuları ile çevrili küçük hapishanelerdir. Kendi sınırlarımız var, kendimize varlıklarını inandırıp birçok eylemden hatta yaşamın ta kendisinden kaçındığımız. [Konuyla ilgili deneme bağlantıladır, iyi okumalar.]

Rüyalar, insanlığın düşünen aklının uykusunda düştüğü tuzaklar. Ruhların kendini kıyısında bulduğu bir uçurum, karanlık ve karmaşık sinir ağlarının ortasında dönen savaşlarda akan fikirlerin oluklarında süzülüp giden benliğimizin en güzel manzarası.[Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, okumak için Başlığa veya Devamı Oku kısmına tıklayınız. Keyifli okumalar.]