Bazen kalabalıkların kıyısında bu yararak yürüdüğümüz yaşamın bir kısmına bulaşarak yürüyoruz yaşamda.. Bazen tüm hengamenin tam ortasında hiçbir dikenine dokunmadan, narin bir naiflikte zamanla inhitar ediyoruz en pasif haliyle. Hedefimizin nihai bir sabitlik olması hayaline bayılıyoruz. Kalabalık teorilerine bayılacak kadar sosyal, kendiliğin bencilliğinde boğulacak kadar anormal derecede bencil olmaya devam ediyoruz.  [Konuyla ilgili kısa bir deneme bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Önümüzde ve ardımızda bulunan zaman her zaman uzaklaştıka buğulu görünür; sisli bir dağ gölü manzarası gibi yalnızca genel hatlarını bildiğimiz bir güzellik halinde düşlenir ve tahmin yaşanılanlar!
- Meo

Geçmişe dair silik bir gölge gibi eski varlığımız, kesin olan bir geleceğe rağmen daha adımlarımızdan korkuyoruz. Adım attıkça yoruluyoruz, varmaktan değil gelmiş olmaktan tüm şikayetimiz. İlerlemeye hayran, geride kalmaya mahkum olan kader elçileriyiz. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır. İyi okumalar.]