Ruhumuzda gizlediğimiz o kabul edilmeyen ama orada dikilitaş gibi duran sanat eserlerimiz var! Yaşanmışlıkların arasından çöpe atmak yerine tam gönlümüzün ortasındaki oturma odasında her gün girip çıktığımız düşüncelerimizin altına gizlediğimiz o tozlar var, herkesin bilip kimsenin kabul etmediği.. (Gelin konu hakkındaki deneme yazımızı birlikte okuyalım dostlar.)

Yaşam bizlerin renklere olan tepkilerinden beslenen devasa bir tablo gibi. Her seferinde yeniden çiziyoruz aklımıza görebildiğimiz veya tanımlayabildiğimiz tüm renkleri. Benliğimizi üreten şey ise tüm bu renklerin bir araya geldiği o ahenk.. (Yazımızın devamı için tıklayın!)

Unuttuğun zaman kelimlerimin başladığı o durgun denizlerle, cümlelerimin bittiği o engin çölleri; beni hatırla. Kurguladığın o yazarı, kurgulanmış o yalanları ve gelecek kaygılarına bulanmış gencecik çocukları düşün. Hatırla yalnızlığa gömülmüş gecelerin sessizliğine tokat gibi şiirlerimi, yalın yalın yola döktüğüm tüm ümitlerimi topla kırıntılarla kaybolmazsın belki bensiz yollarda. O yüzden ne zaman yaşamın insanlıktan çıkmış olgunluğunu görürsen gözlerinde kırmızı damarları parçalayan yaşlarla, son çaren: beni hatırla! (Deneme yazımızın devamı yazımızda. Keyifli okumalar.)

İnsan yaşamı, görecelilikle evrenin ilişkisine benzer bir geçirkenlik ve güçler ayrılığını yaşamaya çok müsaittir. Özellikle insan 'öz' yaşamının yansımalarını gerçeklerine dönüştürmeye devam ettikçe dünyamızın o engin milyarlık kalabalığında binlerce farklı sosyal kurgu yaşanmakta, insanlar mutsuz ve amaçsız bir şekilde kitleler oluşturmaya devam etmektedir. [Kısa bir deneme yazısının devamı yazımızda. Keyifli okumalar.]

Batmış bir gemi gibi.. Solmuş bir çiçek, dönmüş bir gün, uyumuş bir gece. Gün dönümü gibi insanın ölümü, yarın yenisi gelmeye hazır bir doğal döngü. Bu döngünün ahengiyle, insan gelecek gelecek karanlığın belirsiz laneti arasında bitmez tükenmez bir stres var, yığılmışlık ve tutarsızlık.. [Yaşam ve ölüme dair kısa bir deneme yazımız bağlantıda. Keyifli okumalar.]

Yaşamımızın günden güne elektronikleştiği, günlük alışkanlıklarımızın elektro-sosyal güzellemelere doğru evrimleştiği bu devasa yalnızlık evreninde kapana kısılmış haldeyiz. Peki bu elektronik meleklerimiz her zaman bu denli iyi mi? Her zaman bu denli kötü mü? (Kısa bir deneme yazısı bağlantıda, keyifli okumalar.)

Öz-kontrol insanın sınırlandığı özgürlük tanımlarının tamamını kapsayan devasa bir savaş alanı.. Modern dünyanın benci yaklaşımlarının bencil tavırları arasında insanın kendi içinde girdaplara kapılıp delirmenin eşiklerinde uyukladığı bu uyku hali evrenlerinde öz-kontrol sahip olabildiğimiz en gizli güç, kuvvet ve kudret! [Kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Yaşamda her suçun biraz olsun karşılığı var, ya vicdan ya zindan, ya boynuna geçirilen bir urgan.. Aşkın yok! Yaşamda her şeyin biraz olsun dürtüsü, tahriki, sebebi ve sonucu var.. Aşkın yok! Mesela.. (Konuyla ilgili kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.)