Ağır aksak dökülen yağmurun sesini duyamıyor olsa da kulağında sımsıkı gizlediği kendine özel müzikleri dinlerken bir akşamüzeri, gözleri seçebiliyordu yere düşen umutların parçalanıp kaldırımlara karıştığını ve alelacele parke taşların altına saklandığını. Gözünü bir anda alıveren bir manzara belirince ise dondu kaldı! (Kısacık bir aşk öyküsü yazımızda. Devamını okumak için başlığa veya resme tıklayın. Keyifli okumalar.)

Yanlış zamanda doğru insanı üretmenin en sosyal, en kolay yollarını arıyoruz. Yanlış hareketlerle doğru sonuçları hiç uğraşsız elde etmenin rüyalarına dalıyoruz. En sevdiğimiz yaşamın yorumlanması içerisinde, asla söz dinlemeyip yalnızca kendimizi sağırlığa boğduğumuz yankılarımız.. [Kısa bir deneme yazımız bağlantıda. Başlığa tıklayarak okuyabilirsiniz.]

Değişiyor tüm yaklaşımlarımız; dışarıda ve içerde. Değişiyoruz sözcükler aklımızdan toplanıp gelen binlerce delilik üzerine, nazikçe dökülüyor en güzel dudakların şelalelerinden. Her zaman filtrelenmiş adımlar atıyoruz insanlara; önce ince, sonra yakın, ardından samimi, sonunda soğuk ve yalan dolu.. [İnsan ilişkileri ve ikilikler üzerine kısa bir deneme. Keyifli okumalar.]

İçini açma kesinlikle,
Kolayca aşık olursun kendinde gördüğüne..

İçine açma kesinlikle,
Taştığında kendinde boğulursun her seferinde.. [Şiirimizin devamı için başlığa tıklayınız. Keyifli okumalar.]

İçinde insan olan bir etkileşimdi birazı dümdüz alan, birazı yokuşa çalan; içinde insan olmayanlardı bizi insanların varlığına dair avutan; insanları tanıyorduk henüz kendileri olmadan, saçmalayıp birkaç duygusal kurgudan, sonraları bizim çocukluğumuz pişmanlıkla kaleme kağıda kafa tutan! Akıllanmadık, akılsızca çıktığımız yollarda aklımızı kaybetmeye aşk demeye hep devam..
- Meo

Dedikodu, insanın bilinçsizliği diğer insanlarla paylaşarak ortak bir cehalet bilinçaltı oluşturarak sosyalleştiği en temel ihtiyaçtır.
-Meo