MeoÖykü - MİNİMAL BİR BEKLENTİ

  Konuşulacak bir şey de yoktu aslında, onu bir görse yetiyordu günün güzel geçmesine. Varsın olsun, bilmesin kendisini veya varlığını ne olacak ki? Aşk zaten öylesi minimal bir beklenti. Geçecekti belki yine dükkânın önünden, kendisi paspasın o eline kıymıklar iliştiren sapına yaslanıp izleyecekti gidişini, neredeyse ellinci kez. Bu kez öyle olmadı ama…

  “Merhaba,” diyerek daldı dükkâna o çocuk, cevap da verememişti, kalakalmak dedikleri demek ki böyle bir histi, o çocuk “Pardon, rahatsız ediyorum ama sizde elimdeki üründen bulunur mu?” diye sordu. “Şey, ben bilmiyorum. Patron henüz gelmedi gelince sorarım olmazsa,” bunu diyebildi, evet büyük başarı. Gülemiyordu da garip ve ruhsuz bir ifadeyle bakakaldı. “Tamam o zaman dönüşte uğrayayım tekrar,” cevabıyla bu kez paspasın sapına daha sıkı sarıldı. Düşmek üzereydi. Çocuk dükkândan çıktı, kaldırımı hızla geçti, acelesi var gibiydi, başını dükkâna doğru çevirip kendisine baktı ve bakışlarını yukarı kaldırarak levhayı okuyor gibiydi. Yola aniden çıkmış olduğunu fark etmeden hem de! Onu izlerken aniden elini kaldırıp “dur” diye fısıldamaya çalıştı ama nafile… Bu kez gerçekten paspası tutan ellerini bıraktı ve olduğu yere yığıldı. Çocuğun kaldırıma savruluşu gözlerin önünde bir karartı halinde geçerken. Hayaller ve ölümler hep böyle ani miydi? Bilemeyecekti asla.

Meo - 2018
MeoEdebiyat - Kısa Öykü Blog
Kısa Kısa Aşk Öyküleri
'Mehmet Şentürk