Yüzyılların en sevgili klişesiydi "kalabalıklar içinde yalnız olmak", biraz olsun yalnız kalmak, kalabalığımızı ve sosyal kuramcılığımızı reddedercesine övünmek yalnızlığımızın o eşsizliğiyle! Halbuki hiçbirimiz eşsiz değildik, eşsiz zannetmek dışından birbirinden bağımsız görünen ortak mitoslarımızı.. [Kısa bir deneme yazısı ektedir, keyifli okumalar.]

İnsanların dünya üzerindeki misafirliği boyunca yüz binlerce kez isim ve kimlik değiştiren toplumlar.. Ortak noktaları olan insanlığın değişme tutkusunu hiçbir zaman kaybetmezken, insanlığın en büyük laneti olan tekrara düşme hatasından hiç vazgeçmeyen bu oluşumların evrimi yaşayan bir olgudur. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Toplum, yalnız kalabilmek adına özgürlük çığlığı atmak üzere bir araya gelmiş ve artık birbirlerinden ayrılamayan doyumsuz insanlar bütünüdür.
- Meo

Toplumlar, tamamını birbirinin kopyası olması için insanların ekilip, hasat edildiği bir tarladan ibarettir. Uğruna harcanılan her bir çaba için, kat be kat kar etmediği sürece o tarla bozulmaya mahkumdur! O nedenle geri kalmayı toplumlaşma zanneden her bir insan yığını içerisinde biraz farklı olan, biraz renkli olan bütün canlılar tarlalarda yetişen yabani ot gibi görülür, zehirlenir, yakılır, kopartılır..
- Meo

Bastırılmış toplumlar diken üstüne durmaz, dikenli tellere sarılmış bir pasiflik içindedirler! O nedenledir ki ne zaman doğrulmaya, adım atmaya çalışsa kan akar ya da kanadığında fark edilir dikenli tellerin keskinliğini.. 
- Meo

Tanrının cennet bahçesinde hepiniz güzelsiniz, hepiniz aynı! Fark edilmeniz için tek gereken yükselin ve kendinizi gösterin..
- Meo