Parmak uçlarından kelebeklerin uçtuğu gördüm.. Bahar saçılıyordu sağa sola. Henüz çocuktu düşleri, hisleri emekliyordu kumlarında yaşamın birbirine geçmiş akan zamanın aşklar parkında. Bir tanesi tutacak gibi oldum kelebeklerinin, kanatlarında keskin korkular, kan akıtacak öfkeler ve renkleri karışık hüzünler vardı. Dokunamadım. [Kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Kelebeklerin dünyası her zaman renkli değildir, yalnızca rengarenk bir ahenk oluşturabilecek kadar çok ve çeşitlidirler. Kelebek olmak istiyorsan, gökkuşağı içinde yüzmeye değil her rengi ayrı ayrı fark edebilmeye-seçebilmeye hazır olman gerekir!
- Meo

Midende uçuşan tüm o kurgusal kelebekler, bir gün aniden topluca ölecekler! Bitince aşk denilen hevese verilmiş tüm ulvi görevler.. Tüm rüyaların grileşecek ve yoluna serilen umutların hepsi birden çürüyecekler! O gün de gülümseyecek güneş doğarken, o gün de kutlayacak yaşamı doğandaki vahşiler. Ölümle mutlu olabilecek kadar yaşamda ölmen gerekecek, şahit olmak zorundasın hayatta kalmanın ruhlar dünyasındaki uçarılığına. O yüzden; mutluluk kelebeğin kanadında değil, çoğalma tutkusunda.
- Meo