Işık dolu karanlıkların yıldızlarıyız biz, ayın çocukları. Yeterince karardığında dünyanın insan pisliği coğrafyası bizler doğuyoruz her bir yandan, rengarenk evrenlere boyuyoruz kör gözleri. Dileyenler bizlere aşık oluyor, kendi sahte ışıklarından hiçbir şey göremeyenler bizleri yok sayıyor-kendilerini de nimetten. Çevresinde dönüyoruz herkesin küçük dünyasının, onları bizim yalnızca parlak yanımızı görebiliyorlar.. [Deneme yazımızın devamı bağlantıda, iyi okumalar.]