Görüşmenin, sevgileşmenin, ellerin ve dudakların her daim birbirine binlerce değişkenli sosyal zindanlarda yasak görüldüğü taşlıklarda büyümüştü Ahmet. Dağlar kadar yalnız, onlar kadar yüksek boyuyla onların kuraklığını sığdırıyordu yalnızlığına. Ancak bir gün gelecek yasak bir tutkunun ne kadar da nefis bir tercih olduğunu kısa süreliğine de olsa yaşayacaktı; henüz bilmese de.. [Kısa ve gerçek bir aşk öyküsü yazımızda. Devamını okumak için tıklayın! Keyifli okumalar. Lütfen yorum ve paylaşımlarınızla yenilerine ilham olmayı unutmayın.]

Fırçanın çiziktirdiği bir kaderdi onunki. Sevdiği doğruları, sevmediği yanlışlarda düzeltmekten yorulmuş bir halde çiziktiriyordu detaylarını ruhunun çok da kaba tuvaller üzerine. Birkaç kedinin mırıltısı, birkaç dalganın şırıltısı, birkaç anının kırıntısıyla besleniyordu ruhu. Senelerdir aynı gizemi çiziyor, en güzel betimlemede aşkın kadın ve erkek halini arıyordu. Yakında bulacağını bilmeden.. [Kısacık bir aşk öykümüz, keyifli okumalar.]

Kuğulu Parkın hafif soğuk sonbahar sabahında işe gidiş yolunda uykunun verdiği mahmurlukla yürümek her sene daha da zorlaşıyordu Emine için.. Mu mevsimde iç Anadolu kışın gelişini müjdeliyordu soğuk esintilerle, kuğular bile mutlu değildi bu durumdan, boyalı tahtalardan çakılmış yuvalarından çıkmaya niyetleri bile yoktu güneş vurmadan kapılarının önüne. Dalgın dalgın kulağındaki müziğin adımlarına yansımasıyla hızlı hızlı ilerlerken birden durdu. Yine oradaydı, bu sene de. Bu sene de gelmişti, elinde bir buket çiçek sabahın köründe, soğuktan yüzüne kıpkırmızı bir maske çizilmişti. Bu kez sormalıydı, birkaç saniye durduktan sonra göletin çevresinden dolaşmaya karar verdi. [Kısa bir aşk öykümüz yazımızda. Keyifli okumalar.]

Ya kaybetmenin öfkesi ya da yenilginin son nefesi.. Bir anlık bir çığlık gibi yükselir bazen ayrılıklar, öldürür insanın içinde birikmiş tüm güzellikleri. [Kısacık, minicik bir öykümüz bağlantıdadır. İyi okumalar.]

"Üzgünlük, kendi ruhunun buharından oluşan bir atmosferde bitmeyen yağmurlara maruz kalmaktır. Seller de düşüncelerden kaynaklı, yeni gelecek tüm bahar da bizim yağmurlarımızın bereketidir! Bunu unutmamak yeterlidir bir sonraki mutlu doğaya erişmek için.." [Melankolik bir aşk öyküsü bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Hızla akan beyaz şeritlere dalmış, bir eliyle yanında oturan sevgilisinin elini sımsıkı tutmuştu. Güzel zamanlar, güzel günler, güzel manzaralar başka güzelliklere karışıyordu. Onunla iken geçilen yollarda yeşil daha yeşil, gökyüzü daha engin, güneş daha güleç oluyordu. Bunların düşünde tuttuğu elin terleri bir yandan, aniden eline dökülen o damlayı hissederek kendine geldi.. [Kısa öykümüzün devamı bağlantıda, iyi okumalar.]   

Gözünü yalnızlığın alacakaranlığında açtığı bir an gördü onu, uzaklarda gibi görünse de içini ısıtmıştı bu güzel manzara. Aklındaki karanlıkta beliren mutluluğun renklerine karışıyordu karşısındaki eşsiz hisler! Gözlerini kapatıp tekrar açtığında, sadece boşluk vardı. Sadece bir damla gözyaşı geriye. Bir göz açıp kapama mesafesi vardı aydınlık ile karanlığı arasında. Karanlık bu kalpte binlerce sene, aydınlık bir tek kare! Her seferinde..
- Meo

Hepimiz, belki de unuttuğumuz kadar çok kez-sayıda, aşık oluruz. Peki bunu düşünerek aşık olmayı kafaya koysaydık acaba kaç saniye sürerdi? Ömür boyu? Birkaç yıl? Birkaç ay? Birkaç Dakika? Bu soruların herkese göre farklı cevapları olduğu malum. Konuyu ele alan kısa öyküm aşağıdadır. İyi okumalar. Yorumlayıp ilham olmayı, paylaşıp destek olmayı unutmayın lütfen.