Denemeler Blog (194)

Parmak uçlarından kelebeklerin uçtuğu gördüm.. Bahar saçılıyordu sağa sola. Henüz çocuktu düşleri, hisleri emekliyordu kumlarında yaşamın birbirine geçmiş akan zamanın aşklar parkında. Bir tanesi tutacak gibi oldum kelebeklerinin, kanatlarında keskin korkular, kan akıtacak öfkeler ve renkleri karışık hüzünler vardı. Dokunamadım. [Kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Sadece bir kez değse elin elime, yeniden yazar avuçların kaderini sevgi dolu bir geleceğe. Bir nefesinle ayaklanıyor yüreğimde çürümeye yüz tutmuş tüm yapraklar, bir karmaşanın içindeki huzur beklentisi gibi gülücüklerin, ne zaman sussan kutup soğuğu ve karanlığına ilk kez güneş doğuyor günler ve geceler sonra.. [Denemenin devamı bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Yetmez.. Her zaman az gelir zamanında fazlalığını omuzlarımızdan silkelediklediğimiz sözler. Yetmez.. Her zaman geç kalır yarınlara atfettiğimiz binlerce düşler. Bitmez.. Yaşam asla tam olması gereken zamanda seni olduğun yerde bırakıp yoluna devam etmez. [Denemenin devamı bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Hayalleri bu kadar renkli olan insanların medeniyetlerinin neden günümüzde bu kadar renksizleştiğini merak ettiniz mi hiç? Etmediniz sanırım. Etmeyeceksiniz de, çünkü sizler de gökkuşağı düşleyip, çamurda yüzen asalakların oluşturduğu medeniyetin bir diğer üyesisiniz. [Konuyla ilgili denemenin devamı bağlantıda. Keyifli okumalar.]

Korkuyorum hayattan, tam da yaşamaya başladığım bir andan itibaren.. İnsanları anlamaya başladığımız dakika vahşileşiyor bir şeyler, aşklar naif çocukluktan arzularla kontrolden çıkan cahillere, sevgiden iyi olanlardan öfkeden birbirini gömenlere geçiyoruz katman katman! [Konuyla ilgili kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.]