Ruhsuz ve beton şehirlerin yeşilinde açmış birer yeşiliz. Yeni bir umut, yeni bir yaşam, yeni bir zaman denemesiyiz Tanrının kutsal yaşam yansımasında.. (Yaşama ve bizlere dair kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.)0

Karanlık bir sabaha uyanmak kadar uykulu bir şansızlık yoktu yaşamda, karanlığa gömülmüş bir dünyaya uyanmak ise geçmiş nesillerin lanetiydi bu topraklarda. Yıl 4589, aylardan galiba Kasım, yerinden öfkeyle doğruldu Agad.. Yerin 300 metre altındaki sıcak sığından dünyaya son umut penceresi olan periskobuna doğru umutsuzca yürüdü. [Fantastik ögelerle bezenmiş, kısacık bir öykü bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Doğaya o kadar yabancıydı ki,
İlk işi tüm silahlarını kuşanmaktı,
Sokağa bir adım bile atmaya kalksa.

Taktığı onlarca maskesi,
Kimi kremli, kimi cam üretimli.
Tek bildiği kendini anlatmak,
Kendi kafesinde,
Anlayamadan doğanın hiçbir zerresini. [Şiirin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Bize mi soracaktı papatyalar, bahar savaşlarına kalkışırken insan kötürümü ovalarda. Toprak mı dilenecekti polenler, sarılırken nemli kıyılardaki kayalıklara.. Bizi mi düşünecekti fallarda, seviyor mu merakından kanatlarını kırdığımız doğal melekler! Tüm sevgileri bitecekti insanların, papatyalardı hiç ama hiç ölmeyecekler.
- Meo

İnsanlar, dünya üzerindeki sınırsızlığın içinde kendine gerçek sınırlar koyan ve doğadan kendini soyutlayarak büyük bir yapay yıkım içerisinde devamlı yıkılan, bıkmadan devamlı inşa edilen geçici eserler bırakmaya tutkulu tek türdür.
- Meo

Yasak bir aşktı bizimki,
Yeşile kusmuş gri döküntüler üzerinde.

Ne zaman bir bahar çiçeği değse diline şehirlerin,
Aşk dökerdi bulutlar uçsuz insan bucaklarına.. [Şiirin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

En güzel tuzak bize en kusursuz gelen, doğa kusursuzluğun ölümle sonuçlandığı acımasız bir sistem ve bizler bu güzelliklerinin ortasında sadece yem!
- Meo

Kayıp bir tapınak,
Kaybettiğimiz tek sığınak.

İyilik diye anlattığımız,
Bu yıkımlara inat, gizleniyoruz. [Şiirin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]