Biz gülelim diye serilmiştir sıcacık bir örtü dünyanın üzerine! Narin bir kabuğun kırılgan kalp atışlarında dünyanın damarlarında akan kanlarız biz, şimdilerde biraz kanserli.. Dünya ile birlikte ölüyor olsak bile doğacak her yeni gün güneş biz gülebilelim diye; belki de daha milyonlarca sene.
- Meo

Belirsiz süreliğine emin olmayı bekleyerek, var oluşumuzdaki belirsizliğe belirli bir ölüm ekleyerek geçiriyoruz yaşamı, belli belirsiz. Belirli sürelerde şüphe duymayı isteyerek, yok oluşumuzdaki kesin gelecekte belirsiz insanları severek harcıyoruz hayatlarımızı, sevgili sevgisiz. Belirli yüzlere kör kalıp, belirsiz yüzlere çizdiğimiz hayallerimizden emin oluyoruz, ismi ve cismi belirsiz.. Bekleyerek, beklentiyle, beklemeyi sevmeyerek nefes alıyoruz bizi bekleyen geleceğe doğru, yok olacak tüm düşlerimiz hiç şüphesiz.
- Meo

Kalabalık bir dünyaya doğuyor herkes,
Genelde tek başına.

Acımıyor yalnızlık hiçbir zaman,
Ne bebeğin ne büyüğün göz yaşına. [Şiirin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Kendini yaşamının merkezi olarak görmek sağlıklı iken, kendini çevrendeki yaşamın merkezi olarak görmek hastalıklıdır. Kendini yaşama dahil etmek sağlıklı iken, yaşamı kendine dahil olmaya çalışıyor olarak görmek hastalıklıdır. Benmerkezli yaradılışını, insancıl yaradılışının önüne alan her insan kendi başına yaşar ve kendi içinde kendinle savaşırken ölür!
- Meo 

Sisin içindeki silik ruhlar gibiler, bizi oluştuğunu düşündüğümüz yıkık temeller, tanıdıklarımız var kendi öfke ve zaman dalgalarımızla döverek yıldan yıla silip attığımız.
- Meo

Geçmişe dair silik bir gölge gibi eski varlığımız, kesin olan bir geleceğe rağmen daha adımlarımızdan korkuyoruz. Adım attıkça yoruluyoruz, varmaktan değil gelmiş olmaktan tüm şikayetimiz. İlerlemeye hayran, geride kalmaya mahkum olan kader elçileriyiz. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Devasa buzul çöllerimiz var, zamanında döktüğümüz gözyaşlarımızla doldurup, yeni yeni öğrendiğimiz soğukkanlılığımız ile dondurduğumuz; üzerinde yürümeye cesaretimiz var! Tek korkumuz ne zaman gönlümüze bahar gelse erimiş buzullar altında kendi korkularımızla tekrar yüzleşebileceğimiz..
- Meo

Sayısız silinen hatırayla birlikte yok oluşumuzu izliyoruz aynalarda, ne zaman konuşsak daha çok suskunluk ne zaman bağırsak daha çok sessizlik ediniyoruz hayata karşı. Savaştıkça korkmayı, yaşadıkça ölmeyi öğreniyoruz kaybede kaybede.
- Meo