Aforizmalardan sıkıldığım dönemlerde roman yazımı önceki sancılardan bir kısmı olarak yazdığım denemelerden oluşan alt blogumuz. Makaleler DeviantArt görselleri ve ilgili videolar ile desteklenmektedir. İyi okumalar.
"Kavramlarım - Sözde Düşünceler" birkaç yıl öncesinde başlattığımız bir deneme projesidir. İçeriğinde basit ve genel kavramlar hakkında kısa denemeler mevcuttur. Severek okuyabileceğiniz sadelikte ve felsefi derinliktedir. İyi okumalar.
Devam...
"Yazman gerekiyorsa, yazacaktın. Okuması gerekenlerin sorunu olsun artık kalan her şey.." Kimsenin okumayacağı bir kitaptır yaşam. Kimsenin senin kadar içten yaşayamayacağı kadar gizli, sıradan ve sana ait.
Devam...
Biyolojik elektrik saatimizin tik taklarının o güzel heyecanı bize hep sevgiyi, hep daha güzeli, hep en ideali arama döngüsünde dürtülendirdi senelerdir. Severek, karşılıksızlığın o garip bencilliğini doğru bir yol veya yöntem zannettik. Peki ya öfke? (Yazımızın devamı bağlantıda. Keyifli okumalar.)
Köprüden eminiz, adımlarımızdan da. Yaşamdan eminiz, ölümden keza. Bilemediklerimiz bizim canımızı sıkan, bilememeye alışmışlığımız bize buhran! (Devamını okumak için bağlantıya tıklayın.)
Hepimiz kendi benzersiz gezegenlerimizde egomuzun hızında dönerken, illa ki belirli güçteki ruhların çekimlerine kapılıyoruz. Bazen ani ve öngörülmez bir darbeyle tüm kaderimizin paramparça oluyor, bazen de tüm çekim gücümüzle önümüze gelen her insan parçasını atmosferimizde yakabiliyoruz. (İnsan ilişkileri ve sosyal yaşama kısa bir deneme bağlantıda. Keyifli okumalar.)
Zaman zaman not olmak gerek, alışılagelmiş şekilde sağa soğa eleştiri yağdırıp herkese, her şeye not vermek yerine. Bir not alınacaksa, en güzelini kendine yazabilir sadece. Ben buraya iliştireyim bir 15 kadar not. Kimin kimden ne alacağını belli olmaz, belki de sizi teğet geçmez bu listelerden biri de. İyi okumalar.
Puslu sokaklarında yürüyoruz şehirlerin, tuttuğumuzu kopardığımız adımlarımızla bildiğimizi sandıklarımıza doğru yürüyoruz. Islık çalışıyor yağmur damlaları taştan örülmüş soğuk griliğine binaların. Işıklar vuruyor kırgın su birikintilerine; ışık saçıyor güvensizliğimiz. (Kısa bir deneme yazımız. Okumak için tıklayın.)
Zaman aynı hızda akan bir nehir, bizlerse küçük anaforlarında hapsolmuş ve ilerlemeyi anaforun çemberinde dönmek zanneden garip yaşam türleriyiz. Zamana inat etmenin bedelini ağır ödüyoruz. Ölümle.. [Kısa bir deneme yazısının devamı bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]
Doğduğumuz zamanların biyolojik kavgalarıyla büyümek; bazen bir lokma için verdiğimiz o savaşların ileride büyüyen özlemlere dönüşüp bizleri yaşamın başka kıyılarına atmasını kurak gözlerimizde ağlayarak izledik.. Kardeşlik biyolojik miydi? Hep sorguladık, cevapsızlık dahilinde! (Yazımızın devamı makalemizde..)