MeoDeneme - Puslu Sokaklar

  Puslu sokaklarında yürüyoruz şehirlerin, tuttuğumuzu kopardığımız adımlarımızla bildiğimizi sandıklarımıza doğru yürüyoruz. Islık çalışıyor yağmur damlaları taştan örülmüş soğuk griliğine binaların. Işıklar vuruyor kırgın su birikintilerine; ışık saçıyor güvensizliğimiz. Yansımalarda kaybettiğimiz anılarımız var, zaman zaman yansıyor buzullarına yüzümüzde şekillendirdiğimiz gülümsemelerde.

  Yaşça büyük yalanlarımız var, kendimiz bile inanmıyoruz. Yollarımızı verdiğimiz yaralarımız var, nerelere kaçsak saklanamıyoruz. Neyi duysa ruhumuz, sağırlaştığımız yalanlara tutunuyoruz. Kara kışın kör soğununda açık havada güneşten korkan su damlaları gibiyiz, asıldığımız damların kıyılarında takıntılı olduğumuz sarkıtlara sıkı sıkı sarılıyoruz. Güneş umut, karanlık yalnızlık, korkularımız uykuya pusuda, sabahlarımız alelacele ve ürkek. Kapılardan çıkmaya korkuyoruz; yalnız büyümüş çocukların sessizliğine gömülmüşüz.

  Sesçe yüksek, fıtratça garip adamların gerçek-dışı öykülerinde figüratif çizimler gibi eğreti duruyoruz. Geleneksel aile yapılarının, yapıbozumcu trenlerine katar katar sürülüyoruz kendi gençliğimize sürgün! Doğru yolu bulduğumuzu her zannettiğimiz kayboluşumuzda bir tık daha derinlerimize işliyor yalanlarımız. Her andığımızda yeniden aklımıza yazılan bencilce kodlanmış geçmişlerimiz var; hiç farkında değiliz ama biz her yenilişimizde ders almak yerine aklımıza yeni bir inat-öfke-nefret tohumu ekip bencillik ormanlarımızı naif ve aşk dolu insanlar bencilik diye satıyoruz. Yaşamımıza girmek bile parayla bu sokaklarda, ruhları hayvanat bahçesi olmuş deneysel salaklar sürüsünün arasında elimizde bilet; iyi bir parça kalmıştır umuduyla dükkan dükkan geziyoruz.

  Bu şehirleri kışları o yüzden sevmiyoruz ya. İçten içe yüzleşiyoruz bizden daha soğuk olan her şeyin acıtan bir yanı oluşuyla..

Meo - 2020
MeoEdebiyat - Denemeler Blog
'Mehmet Şentürk