Aforizmalardan sıkıldığım dönemlerde roman yazımı önceki sancılardan bir kısmı olarak yazdığım denemelerden oluşan alt blogumuz. Makaleler DeviantArt görselleri ve ilgili videolar ile desteklenmektedir. İyi okumalar.
"Kavramlarım - Sözde Düşünceler" birkaç yıl öncesinde başlattığımız bir deneme projesidir. İçeriğinde basit ve genel kavramlar hakkında kısa denemeler mevcuttur. Severek okuyabileceğiniz sadelikte ve felsefi derinliktedir. İyi okumalar.
Devam...
"Yazman gerekiyorsa, yazacaktın. Okuması gerekenlerin sorunu olsun artık kalan her şey.." Kimsenin okumayacağı bir kitaptır yaşam. Kimsenin senin kadar içten yaşayamayacağı kadar gizli, sıradan ve sana ait.
Devam...
Hepimiz oradayız aslında, Atilla İlhan'ın cenneti terk edip çıktığı yolda son geçtiği o Sisler Bulvarında. Hepimiz o şehirdeyiz aslında, İlhan'ın ilhamı olan şehirlerden birinde yaşadık, 'hep köşe başında öpüşebilirdik,' hiç gerçek olmayacak kadar sevmiş, bir şairin en narin gözlüğü kadar kırılmıştık bir kere.. [Atilla İlhan ilhamıyla yazdığım kısa bir deneme ve kendi sesinde eser aşağıdadır. İyi okumalar efendim.]
Dönebildiğimiz tek yer ve güvenimizin, varlığımızın kaynağı olan özümüz. Kendimizi tanımlamak için binlerce araç seçerken tek bir his parçası ile darmadağın hale getirdiğimiz, bir fikre-kişiye bağlayıp kaybettiğimiz en gizli değerimiz. Tutkunu olduğumuzu farz ettiğimiz onlarcası arasında nefret bile etsek kurtulamadığımız büyük kederimiz: kendi ellerimizle yazdığımız kaderimiz, benliğimiz. [Benlik konulu kısa bir deneme bağlantıdadır, başlığa tıklayabilirsiniz. Keyifli okumalar.]
Unuttuğun zaman kelimlerimin başladığı o durgun denizlerle, cümlelerimin bittiği o engin çölleri; beni hatırla. Kurguladığın o yazarı, kurgulanmış o yalanları ve gelecek kaygılarına bulanmış gencecik çocukları düşün. Hatırla yalnızlığa gömülmüş gecelerin sessizliğine tokat gibi şiirlerimi, yalın yalın yola döktüğüm tüm ümitlerimi topla kırıntılarla kaybolmazsın belki bensiz yollarda. O yüzden ne zaman yaşamın insanlıktan çıkmış olgunluğunu görürsen gözlerinde kırmızı damarları parçalayan yaşlarla, son çaren: beni hatırla! (Deneme yazımızın devamı yazımızda. Keyifli okumalar.)
Doyumsuz bir yaradılışımız var, tüm duyguların doyurulması üzerine anlamsızlaşıp yenilerinin peydah olduğu karmaşık birer örgü akıllarımız ve derinliklerimiz. Doygun bir tembelliğin bitmek tükenmez bilmeyen hazırcılığı ve bencilliği üzerinden kurgulanmış kısalıkta bir acelemiz var ölüme karşı. Koşar adım gidiyoruz o nedenle hayatımızdaki en önemli her şeye! Her seferinde.. Her şekilde.. [Konuyla ilgili bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.]
Üzerinize kıfayetler yerine, en doğal haliniz ve teniniz yerine giydiğiniz etiketleriniz var. Etiketlerinizden oluşan görüntünüz, etiketlerin tanımladığı benliğiniz-bencilliğiniz ve etiketlere hapsolmuş düşünceleriniz var. Sonra da içtenlik ararken kendinize ne kadar yabancılaştığınızı fark edip mutsuz oluşlarınız.. [Deneme yazısının devamı bağlantıdadır, iyi okumalar.]
Kuramadığımız cümlelerin içinde kurulamayan hayatları yaşıyorduk biz, aramızda binlerce kilometre. Kuramadığımız düşlerin kırıklarında ruhlarımız yaralarımızdan sızıyordu, göremedik biz. Onlarca mektup yazıyorduk akşam güneşine, sabahın seherine kadar tüm umutsuzluklar sözcüklerimizi avlıyordu.. Geriye gönderilmeyen ağıtlar, tutulmayan eller, dokunulmayan acılar kalıyordu, alev alev yanıyorduk soğuktan! [Konuyla ilgili duygu dolu bir deneme bağlantıdadır, iyi okumalar.]
Bir saklambaç oyunu tutturuyorduk, dünyanın ölümcül sıkıcılığına inat. Çocukluğumuzun şerefine kaçıyorduk birbirimizden, biz kaybolmayı değil bulunmayı çok seviyorduk! [Konuyla ilgili kısa bir deneme bağlantıda. İyi okumalar!]