MeoDeneme - Ruhun Bahçesinde

  Ruhun bahçesinde, aklın topraklarının her bir zerresinde, birer tohum düşünceler. Yaşamda geçen her ve umut sağanakları bekleyen çiçekler haline gelmiş düşlerimiz, yeşeriyoruz kendi içimizde-ne zaman sulansak yeterince. Ruhumuza düşler ekip, hayallerinin kırıklıklarını hasat ediyoruz bir kış daha yalnızlıkla mücadele edebilmek adına, biriktiriyoruz tüm deneyimlerimizi.

  Ruhumuza iyi bakıyoruz, birer bahçıvan edasıyla. Ruhumuzu özenle düzenliyoruz her bahar mevsiminin koşuşturmasında. Bir yaz mevsimi geçmesi gerekiyor üzerinden. Sararması için gerekli tüm zamanı hediye ediyor gece ve gündüz el ele tutuşup hiç üşenmeden. Gözümüzün önünde parçalanan bu düzene hayretle bakıyoruz. Yine de sabrediyoruz zamanın o yıkıcı etkisine, çünkü biliyoruz yeniden doğmak için ruh birikiyor ölümlerle. Yıkılanın üzerine yapılanla, travmatik olguların unutmasıyla adımlar atılabiliyor. Yürümeyi öğrenmek düşmekten korkmamak ve düştüklerini unutmakla gerçek oluyor ancak.

  Bir sır gibi saklıyoruz ruhumuzu, kırılganlığına ehemmiyet duyarcasına. İnce katman buz üzerinde adım atıyoruz insanlar arasında. Hangimizin hangimizin hayatından kaybolacağı meçhul bir narinlikte yarışıyoruz en düşük hızda. Acele etmiyoruz asla.  

  Acele etmeyişimizin sebeplerini arıyoruz korkularımızda.

  Yalnız kalışlarımızın anlamlarını yazıyoruz tanrıların kader sayfalarına.

  Tutkulu geçmişler biriktiriyor, yalancı geleceklere salıyoruz. Acımasız çocukluklarda büyüyüp, aynı acımasızlığı ruhumuza işliyoruz. Kin ve nefretin ortasında her yeni senede, her yeni münasebette insanları işliyoruz çorak topraklıklarıyla. Ruhlarımızın bizim özenli bahçemiz, kuraklaşıyor her geçen yılda. Umutlarımızla suluyoruz, inançlarımızla güneşleniyor, heveslerimizle hava aldırıyoruz topraklarımıza.. Sonuçta birkaç taç yaprak adına binlerce saat kaybediyoruz. Aydınlanmak adına karanlığı işliyoruz, anlamlarla!

Meo - 2016
MeoEdebiyat Denemeler Blog
Mehmet Şentürk