Yastıklara uykusuzluğun kucağında getirildiğinde akıllarımız, işte o zaman başlıyor beynimizde bitmeyen yastık savaşları. Birbirine çarpıyor en narin sırlarımızın, paramparça oluyor düşlerimiz, üzüntülerimiz ve hayallerimiz. [Deneme yazımızın devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Ne kadar gelişmiş, modern bir yalnızlıktı bu yeni peydahlanmış yaşam; aşkla vahşiliklere kaçmayı istiyordu insan. Ne kadar da resmi bir merhaba gelişi sevdanın, bir n'aber içtenliğini arıyordu çocuklar. Vahşi doğaya ait olduğumuzu anımsatıyordu her gün çocukluğumuz, büyüdükçe özleyişimiz hep bundan.. [Deneme yazısının devamı bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Gözlerinden sonbaharda bir karanlık orman kuytusunda bahar kokusu dökülüyor, saçlarından süzülüyor yalancı güneşlerin ardından gelen hüzün dolu dondurucu yağmurlar. Senden Mene Yar Olmaz çalıyor bulutların birbirini yediği gökkuruntusu sabahlarda, aniden uyanıyorum yaşamın gerçeklerine.. Çok da iyi biliyorum hatta. [Denemenin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Gıcırtılı bir kalemin nazlı bir kağıt üzerine, isteksiz özlem cümleleri yazdığı o ruh haliydik o ve ben. O bunları okuyor, ben bunları yazıyordum hep.. O bunları hak etmiyor, ben hep varsayıyordum sadece. O'na dair bende kalanları tekrar etmekten başka bir şey değildi bu özlem, yüz yıllar süren. Karıştırdığım çöplüklerin daha da çürüyen eski metan gazlarının patlamasıydı gönlüme, aklıma, gözlerime düşen. [Konuyla ilgili bir deneme bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Dünyaya güzellikler açmaya müsait, tutup sahiplenmeyin sosyalliğin ovalarına saçtığınızın merhabaları. Siz yalnızca bir diğer çiçek olabilirsiniz, her güzel hisse aşkla sarıldığınızda bahçıvan olmaya kalkışmayın.. Sizler yaratmadıklarınıza sahip çıkmaya çalıştıkça emanetlerinden olan sahipsiz ruhlarsınız, bencilliğinizi çok da abartmayın. Bırakın gitsin, içinizdeki çiğlik. O zaman büyüyeceksiniz. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Rengarenk bir dünya için karanlık mahzenlerde kararlaştırılmış savaşlara çıkıyordu bahar yüzlü çocuklar, soğuk ve karanlık kışlara yürüyordular. Arkalarında kalıyordu inadına ortalığa saçılmış çiçekler. Geriye kalan bizler kan ağlıyorduk sulansınlar diye kuraklaşmış ruhlar. Yorgun birer savaşçıydı çocukluğumuz, büyümek adına katlediliyorduk. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Yollar kalabalık, akıllar düşünce dolu.. İnsanlar yalnız ve bizi en çok tanımlayan cumhuriyetti yalnızlık. Yürüyorduk sessizliğin ortasında, çığlık çığlığa kelimeler ve bitiremediğimiz iki noktalı cümleler.. Yarım bile bırakamadığımız düşlerimiz ile hayallerimiz vardı bizi gerçeklerde perişan eden. [Denemenin devamı bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Üzerinize kıfayetler yerine, en doğal haliniz ve teniniz yerine giydiğiniz etiketleriniz var. Etiketlerinizden oluşan görüntünüz, etiketlerin tanımladığı benliğiniz-bencilliğiniz ve etiketlere hapsolmuş düşünceleriniz var. Sonra da içtenlik ararken kendinize ne kadar yabancılaştığınızı fark edip mutsuz oluşlarınız.. [Deneme yazısının devamı bağlantıdadır, iyi okumalar.]