MeoDeneme - Onu Özlemek
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
ONU ÖZLEMEK
Garipçe bir his, onu özümsemek. Tekrar etmek onu uzak diyarlarda duyulan her kuş sesinde, gülümsemesinde tamamen bir yabancının, sıcaklığını hissetmek. Mutlu olduğunu-en azından-varsayabilmek. Farz edebilmek, özlemek onu farzı misalin ötesi, gerçeğin ta kendisi. Bulunmasına an kala elden kaçan fırsat gibi. Tuttuğunda düşüverecek bir taç yaprak, bir kırılgan çiğ titrekliği gibi..
O yalnız adımlarının altına ezilen kar gibi; dalında paramparça ekşi bir nar gibi; gönlünde tutku ya o ateş olmuş kor gibi! Kurutuyorum sessizliğimi, bitki çayı misali. Birazcık buğusu gelse yetecek güzelliğinin tenime. Çok konuşmaya da gerek yok hani, diline sürtünsün birkaç kelime. Özelleştirilmiş bir yalan kurgusunda, yaşamın kargaşasına tutunup sustukça, en büyük çığlığım o olduysa doğru tüm hislerim. Titriyor sanki dizeler bile, onun aşkı karşısında içtimaya girişince.
Öylesi yok bir savaş bu. Ordularımız mevcutsuz, dağıtılmış sağa sola o gariban tutkularımız. Halbuki fethedilmemiş onca parçamız varmış ki, geriye kalan bu sıkıcı kişiliklerimi keşfettikçe anladık. Biraz biraz tutunabiliyoruz yaşama, sımsıkı durağanlığının girdabında kaçabildiğimiz birkaç saniyeliğine. Onu çizebiliyor mesela gözlerim, görebildiğim tüm semada tüm simalarda. O kokuyor toz tozayan fırtınalı gece. Onu kararıyor yıldızlar, güneşten kaçarcasına. Ona soruyorum tüm sorularımı, özellikle kendimi sorgularcasına.
Hani olur ya.. Gelip bir sarılsa. Bitiverecek.
Yeniden başlamaya hiç gerek olmayan o özlem. Anında geri gelecek. Kırıp kalplerimizin, bozuk saati halinde yeniden geri saya saya hem de!
Meo - 2022
'Mehmet Şentürk