Yüz binlerce yıldır kurulamayan medeniyetler, idealarını gerçekleştiremeyen kırık hayallerin döküntüleriyle beslenen insanoğlu ve de bitmeyen kıyamet düşlerini her nesilde nefes gibi içine çeken garip yaradılışımız! İşte tüm bunlar dünyasızlığımızın en doğru yanı, yansıması, yanılgısı... Dünyayı paramparça kum tanelerine dönüştürüp kurduğumuz yıkımın kum yığınlarında kafalarımızı kuma gömüp hep bir sonraki torunlarımızdan utancımıza saklandığımız aptal sistemlerimizle tek kurtuluşumuzun ve cezamızın kıyamet olması gerekliliği üzerine yalanlarla süslediğimiz müthiş yaradılışımız. Tanrı'nın en büyük şaşkınlığıyız işte... Bunca fırsat, doğal döngüsü cennet bir evrende, cehennemi çağırıp sonra da iflah arıyoruz iflah olmaz çiğlikte.
- Meo '2024 (Mehmet Şentürk)

Her yeni baharda yenilenen birçok yaşam döngüsü, birçok tekrar var, birçok yeni ve birçok doğum... Ancak bu yenilenmelerde unuttuğumuz bir eskime payı da mevcut; her seferinde unutulan! (Yazımızın devamı bağlantıda. Keyifli okumalar.)

Yaşamın gücünü sağlayan bir özgür güneşin tutsaklığında döngülere hapsolmuş basit umutların dönüştürdüğü hayallerimiz var! Her mevsim sanki ilk ya da son... Her insan sanki tek ve terk-i diyarda. Ne kadar anlatsak da akşam güneşine derdimizi, tek dinleyen yine bizi o hüzünlü sabah saatleri. Her yeni günde göçe gidiyor heveslerimiz; kimsenin bilmediği o geleceğin diyarlarına. Yeniden ve aynı döngüye kısır!
- Meo '2024 (Mehmet Şentürk)

Eski şiirlerini yakmış amatör şairlerin yitip giden çocukluk öyküleriyiz biz. Ruhumuzun cennetinden düşerken yanmış kanatlardan dökülen bir kar yağışı kaderimiz, hayal kırıklıklarıyla üşüyoruz kim bilir kaç kıştır...
- Meo '2024 (Mehmet Şentürk)

Unutmak biraz da affetmek, önceden affettiklerini görmezden gelecek bir sonraki pişmanlık için biraz yakıt, biraz köz, biraz söz. Yarım bir cümlenin tamamlandığı başka bir dizeye dokunuyor hiç tanımadığımız bir şair, kader deyip geçiyoruz okurken. Heyhat! Nasıl hayatlar yaşadığını hatırlamayanlar için nasıl öleceğini merak etmemek en büyük affediş; Tanrı'dan dilenen başka bir günün hatrına. Gözün ardına düşenleri yok sayıp, gözün önüne gelene batırıp bakışları yeniden yazıyoruz başka bir macerayı, zaman denilen dili yeniden öğrenir gibi!
- Meo '2024 (Mehmet Şentürk)

Kendi sayfalarında kayıp, garip düşlerin çocuklarıyız biz. Her yolculuğumuz birkaç saniyelik sessizlikte ve iç çekişlerde.. Dönmeyen dünyalarımızın çevirdiğimiz sayfalarından esen rüzgarla savruluyor darmaduman çocukluğumuz, yetişkinlik adını verdiğimiz o cezalarımız uyarınca. Düşlemek, o yüzden, düşerken güzel sadece!
- Meo '2024 (Mehmet Şentürk)

Yüzler tekillik,
Bizlerde acele bir ikinciriklik!

Renklerde benzerlik,
Bizlerde üstünkörü bir makyöze edilmişlik.. (İki yüzlülük konulu şiirimizin devamı yazıda. Başlığa tıklayıp okuyabilirsiniz.)

Biyolojik elektrik saatimizin tik taklarının o güzel heyecanı bize hep sevgiyi, hep daha güzeli, hep en ideali arama döngüsünde dürtülendirdi senelerdir. Severek, karşılıksızlığın o garip bencilliğini doğru bir yol veya yöntem zannettik. Peki ya öfke? (Yazımızın devamı bağlantıda. Keyifli okumalar.)

Kitapların da düşleri var, düşledikleri, kalemden düşüverdikleri ve yazarların sizlere emanet ettikleri. O yüzdendir insanın kitapların son sayfalarında mahmur uyanışları gerçek dünyanın kahverengiliğine, onca gökkuşağını ziyaret etmenin tatlı yorgunluğu üzerine... Kitaplar düştür, düşleyin!
- Meo '2023 (Mehmet Şentürk)

Modern çağın moder(E)n ilişkileri var, haliyle komik yanları da var. Yeni yeni terimleri var, genelde yeni uygulamalarımız da var. İlişkilerimizin değişiminden çok daha hızlı değişen kavramlarımız var, en tazesi de gaslighting. Gaslighting hakkında bir deneme yazdık, keyifle oyunuz... (Yazımızın devamı bağlantıda. Keyifli okumalar, Aralık 2022)