MeoŞiir - Kibir
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
KİBİR
Ayna karşısında eriyen gerçeklik,
Ruhun ateşinde eriyik kayaçlar,
Gözlerin pusunda kaybolmuş varoluş,
Zamanın kıskacında çırpınan gizem bu kibir denilen.
Yaşanan çok çizgisel,
Görülen her zaman net renkler,
Duyulan sesler aslında sade,
Düşen yüz parçaları hep orada aslında alenen.
Yanılsamalardan evrimleşen,
Yansımaların o karmaşıklığı.
Ağrılardan keskinleşen,
Düşsel hapların o bağımlılığı.
Kendini iyileştirme yolunda,
Kendinden geçilebilen garip bir demans.
Akılda sütlimanına,
Garip bir dip dalga ve yüzeyde fırtına şahsen.
Algılara bencil bir çizik atmak gibi,
Kibir denilen ameliyat.
Giriş deliği basitçe,
Paramparça oluyor sözcükler ağızdan çıkışta.
İnsan önce doğuyor,
Son büyüyor,
En sonda oluyor,
Kibir ise her an yapışık paçasına,
Koskoca insan ovalarının kuraklığında.
Her eriyik ayna,
Her bitişik hüzün,
Her reddediş öze dair,
Birer kibir!
Düşüyor insan iştahından önüne bir bir..
Meo - 2022
Mehmet Şentürk
MeoEdebiyat Şiir Blog
