Bir buçuk saatlik bir nefesti yaşam,
Bir buçuk asır yaşayacak kadar derin soluyorduk.

Bir yarım kalmış hevesti çocukluk,
Biz asla oyuncaklarımızı çok sayıda hissetmiyorduk. [Şiirin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Orada bir adam, bir sigara,
Dilinde dolanan bir duman.

Orada bir adam, bir aşk,
Gönlüne düğümlü bir armağan. [Şiirin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Çeşitli renklerin içinde gizli sabit acılarımız var, sabit yaşam hevesimizin içinde gizli tüm ölümcül korkular. O nedenledir, ne zaman yaşama tutunsak ölümsüz sanıyoruz ruhlarımızı, yavaş yavaş yalanlarla öldürürken tüm güzellikleri! Bizim güzel yanımız da artık ruhumuz gibi, gizli..
- Meo

Bizler aynıyız, farklı bir hayatı aynı şekilde yaşayan köleler olarak.. En iyiyi en kötü yöntemle yaşayan hatalı yaradılış mamulleriyiz. Bunu herhangi bir Tanrı henüz değiştiremedi ve biz değişmeyeceğiz. -- Meo

Ben hiç birleşmemiş ellerin ayrı kalışlarına takılmadım, her heves kavuşsun diye de yırtınmadım ömrümce, gerekmedikçe. Yine de, bazen hak edilmiş karanlıklardan kaçıyor insanlar; n'olur artık gözümüzü almasın sevda adına yaşanılan süslü yaşamlar! Gönlümüzün de alınmaya ihtiyacı var, biraz da bu biline..
- Meo

Önce hayaller ölür, en canlı gerçeklerin silahından çıkan sözlerle. Sonra derin bir sessizlik çöker aşkın savaş alanına, en son insanlar ölür, en son! İnsanlar yaşamayı öğrendiği kadar sevmediği öğrenmediği için çıkar tüm savaşlar, yaşlı ve korkak yüreklerin öfkesinde genç ve cesur sözler ölür. Hayaller gururludur, insan umutludur ama hayaller beklemez kimseyi asar kendini bir dilek ağacına, inadına.. [Konuyla ilgili denemem aşağıdadır, iyi okumalar.] 

Kader insanın kendi yazdığı tüm kölelik ve bağlanmaların, yapılmış binlerce aptalca hatanın Tanrısal bir varlığa yansıtılmasının en büyük eseridir! Nasıl ki içimizdeki kötülüğü şeytanla izah edip tüm göstermelik iyiliklerimizi cennetle pazarlığa girişiriz, boş yaşamlarımızda kendi kendimize yazdığımız tüm defterlerin köleleriyiz. Çizebildiğimiz kadar geniş çapımız, kaderimiz, geçmişimiz ve geleceğimiz. Kim ne anlatırsa anlatsın, biz kendi kalemlerimizin körelen uçlarıyız! Tükeniyoruz, önemsizce..
- Meo

Bir kitap, biraz şarap, bir de mum yeter dizinde yaşlanmaya derken mum olup yanacağımı, kitap gibi sayfa sayfa yanlız çürüyereceğimi ve dizlerimi sensizlikle döneceğimi söylememiştin. Romanlardaki gibi olsun isterken, o acılı, acele ölümcül Sabahattin Ali karakterine beni boya dememiştim. Sana ucu açık bir güzellik sunarken, değersiz bir nokta ile bitir istememiştim. Şarabım sensin sarhoşum mutsuz, mumum sensin tükeniyorum yanarak seninle ve bir kitap yazılıyor özlemin elbet son noktası yakındır, gelir. Umarım o gün orada olmazsın ey sevgili. Çünkü bu kader değil, sadece seçim. - Meo

Ruhuma adını iliştirdim, kanıyor boğduğum her uzvu ruh dünyamın. Ama unutmaya meyilliyim, malum çok sevdim, seviyorum, seveceğim.. Unutmamam gerek! Unutmamalıyım bir kez daha sevmeden, ezilmeden, canlı hislerimi ellerimde cümlelere gömmeden, adını hatırlayacağım YANINA ADIM YAZILMASI GEREKİRKEN, ZATEN İSMİNİ BÖLÜŞTÜĞÜN YAŞAMINI, UNUTTURAMAZSIN. O kadar çok seveceğim seni, sen unutacaksın yaptığını, ben unutmayacağım hissettiğimi.
- Meo

Siz hiç yüzme bilmeden deniz kızını sevdiniz mi? Hiç dokunmadığınız bir eli bu kadar özlediniz mi? Hiç sizin olmamış bir yalanı bu kadar sahiplendiniz mi? Hiç olmayacak yerde kendinizi ezip, kalan kum taneciklerine kendinizi gömdüzün mü hiç utançtan, pişmanlıktan? Hiç sevmiş olduğunuza pişman oldunuz mu siz? Olmadınız mı? Doğrudur.. Siz hala o üzen kişisiniz. Yatacak yeriniz yok, kimin koynunda olduğundan bağımsız. Siz gerçek hislerin yalan dünyadaki katilisiniz, bizler hep maktul.
- Meo