Yaşam kesinlikle belkilerin tüm mutlakları gölgelediği basit bir yanılsamadan ibarettir-ihtimallerin gerçekleri söndürdüğü, umutların yıkımları güzel gösterdiği, yalanların doğruları güzelce gizlediği bir tuzak misali..
- Meo

Kararsız ruhlar olarak yaşamdaki bu geçici varlığımızın, bencilliğimizin yüzüne tokat vurduğu ölüme dair cevaplara rağmen bizi hayatta tutan tek bir şey var: öfke! Birçok beşeri sistemimizin bize sattığı o umut, mutluluk, hayaller, inançlar gibi tonla zırvaya rağmen tek ama tek bir keskin kan bağımız var hislerimizle, öfkelenerek. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, devamını okumak için başlık/resme tıklayın.]

Nükleer hislerimize doğru,
Gidiyoruz yıkımlardan kalma umutlarla.

Henüz maskesiz gezebiliyoruz diye,
Doğayla aşık olabiliyoruz,
Bize kalan kısmi doğallıklar içinde. [Şiirin tamamı için başlığa tıklayın.]

Önce hayat ver, farkında olmadan ruhuna ateşler saldığın bu ejderha. Sonra hayatını al, farkına vardığında alevsiz kalmış bir yaşlı savaşçının ölüm döşeğinde son kez ses verdiğinde. Bir kalp atışı kadar önemsiz, gizli ve gerçek ol. Bir kalp atışı kadar doğru, dürüst ve çalışkan ol; vazgeçtiğin gün ölüme değsin.
- Meo

Yaşamın esas konu başlığı cesarettir! Ölüme karşı bir isyandır alınan her nefes, henüz insanoğlunun kazanamadığı bir devrim aşkıyla.. 
- Meo

Her yeni başlayan yaşam bir umuttur, ölüm saçan insanlaşmış doğanın inadına her yeni doğuşunda insana binlerce kez daha yaşarken ölebileceğini birileri öğretsin diye kurgulanmış! Dünya toğrağının temizliğinde ölü bedeninden gelecek gübre etkisi dışında yaşamın senin insanlığından hiçbir beklentisi yok, hele ki sen bu denli kendisinden saçma sapan umutlar beslerken ellerinde tüm ağaçların kanı..
- Meo