Bizi biz yapan,
Etiketine dair her bir bireyden tanım çalmak.

Gruplaşmış dertlerin,
Tekil yalınlıkları ve hedef bizleri durgunlaştırmak. (Sosyal kimlik konulu şiirimizin devamı yazıda. Başlığa tıklayıp okuyabilirsiniz.)

Umut bir garip tohum,
Ekildiğinde ruhun çöllerine.

Yaşam bir galip durum,
Yenildikçe doğrunun gözleri önünde. (Umut konulu şiirimizin devamı yazıda. Başlığa tıklayıp okuyabilirsiniz.)

Küsmemeliyiz,
Vazgeçmeden savaşmaya devam,
Kendimize ait,
Kendimizden parçalanmış ordularla. [Şiirin devamı bağlantıda. Keyifli okumalar.]

Gülümsüyordu, gözlerinde yıldızlar.. Üşüyordu, boynunda rüyalar.. Söyleniyordu kendince güzel bir masal niyetiyle. Biliyordu, karanlıkta kalsa insan gece yıldızlar döşenir gökyüzüne. Mutluydu bu nedenle!
- Meo

Daha iyi günler gelecekti, daha güzel günler görecektik; bundan tam bir milyon yıl önce. Hala bekliyoruz, ölüme çare bulamamış katiller gibi, kendi sorunlarımızla sorunsuz bir evreni yıkmakla meşgul haldeyken hem de. Peki ya neden?

Küçücük bir umut kadar gözlerini kısmış olabilirsin hayata, engin denizlerin kıyısında gizlenmiş o renkleri görebilecek kadar kanatların özgür olsun yeter.. 
- Meo

Yalnızca umudun olduğu yerde umutsuzluk olur; yalnızca sevginin olduğu yerde özlem.. Yalnızca senin olduğunu varsaydığım bir evrende sensizlik vardır! Ben ne umutsuz kalmalıymışım ne de sensiz. Hepsini ben kurgulamışım, hepsi bana ait kırıklarmış, sadece benim kendimi kanatabildiğim. Birileri gelip, ecel terleri siliyormuş sadece senelerdir, mutluluk adı altında. Hep ölüşümde anlıyorum, her yalnız kalışımda, kolayca.
- Meo

Her ışığın umut olduğuna ikna olan ışıksız beyinler karanlıktan korkar; her umudun ışık olduğuna inanan günübirlik yaşamlar umutsuzluğun karanlığından korkar.. Tüm bunlar yanlış bir dünyada, sadece ışık altında hapsolmuş ve karanlığın özgürlüğünü, gece gökyüzünde tüm evreni göz bebeklerinde hissetmeyenlerin yaşadıkları doğal bir ışık cezasıdır.
- Meo