Belki yine o bahar, o tarihte, o güneşle, o sabah serininde gelecek; yine çiçek açacak ovalar, değişecek güneşe nazire yörüngesel mevsimler! Ancak biz yine kendi pisliğimizin, kendi solmuşluğumuzun karantinasında kapalı kalacağız zoraki. Ne de çok severdik baharları halbuki! Keşke dünyayı çiçeksiz de sevebilseydik, başımıza gelenler tüm bu sevgisiz ve açgözlü saldırganlığımızın taptaze meyvesi..
- Meo

Donmaya yüz tutmuş toprağa düşüyoruz,
Yorgan!

Ezildikçe tabanlarında insanların,
Öfkeden taş kesiliyoruz.

Pamuk pinçiklerinin düğününde,
Hüzünle dönüyoruz mutluluğun anaforu misali. [Şiirin devamı için başlığa veya devamını oku kısmına tıklayın.]

Her adımda ezilen beyaz bir tortu,
Kış mevsiminin polenleriyle kaplı bir yoldayım.

Her çıtırdıta yere düşen iğneli dallar,
Yüreğimdeki kırıkların huzurundayım. [Şiirin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]