Ya kaybetmenin öfkesi ya da yenilginin son nefesi.. Bir anlık bir çığlık gibi yükselir bazen ayrılıklar, öldürür insanın içinde birikmiş tüm güzellikleri. [Kısacık, minicik bir öykümüz bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Biliyordum gideceğini, sorun ne zaman olduğuydu. Geldiği gündeki hesaplaşmalarım hala bitmemişti ki, o gitse ne fark ederdi? Biliyordum biteceğini, sorun yenileyebilecek olup olmayışı. Geldiği kadar heyecanlı değildi ki, değişse ne değişirdi? [Aşkın şanındandır ayrılıklar, ayrılıklara dair kısacık bir öykü.. İyi okumalar.]

Dur henüz gitmeden, sarılmamız gereken gelecek özlemleri var. Dur henüz söylemeden, kanıksamamız gereken yabancı ses tonlarımız var. Dur henüz dökülmeden, ağlamamız gereken pişmanlıklarımız var. Biraz miras bu karanlık, bir aydınlık arıyoruz kendi yalnızlığımızda. Gitmeden kabul edelim hadi, gelemedik yeterince kendimize, birbirimize.. 
- Meo

Adımların iz bırakmazken, sözlerin hala yankılanıyorken özlem vadilerinde, saçların hala aynı tutku değirmenleri rüzgar ise boşuna gitme.. Sadece yavaş yavaş siliniyorsun. Bu durağan bir ölüm hali; gidip güzel bir hayat yaşamak yerine, bizi belli belirsiz silme böyle.
- Meo

Yokluğun; sen'den ibaret, [Şiirin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Senin ölmen kimin umrunda. Doğa bu sonuçta, tüm güzel enerjini hediye edecek yeniden gecenin karanlığına. Yeni bir aşk doğurmayacak olsa, hangimiz katlanabiliriz ayrılık denen bu cezaya? Hangimiz doğa kadar gaddar ve onun kadar yeniden doğmayı seven insanlar olmadık tekrarlarımızda? Hepimiz.
- Meo