Müziğin sözleri değil ifadesiyle de güzel olabileceğinin güzel örneklerinden biriyle karşınızdayım. Gitar ve Mızıkanın şahane birleşimiyle Danimarkalı Jacob Gurevitsch'in Lovers In Paris eserine bayılacaksınız. [Müzik videosu ve sanatçının diğer eserleri makalemizde. Keyifli dinlemeler.]

Ruhun bahçesinde, aklın topraklarının her bir zerresinde, birer tohum düşünceler. Yaşamda geçen her ve umut sağanakları bekleyen çiçekler haline gelmiş düşlerimiz, yeşeriyoruz kendi içimizde-ne zaman sulansak yeterince. Ruhumuza düşler ekip, hayallerinin kırıklıklarını hasat ediyoruz bir kış daha yalnızlıkla mücadele edebilmek adına biriktiriyoruz tüm deneyimlerimizi. [Denemenin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Bir keresinde hiç yaşanmamış bir hikayede, seninle başrollerdeydik. Bir keresinde haritalara çizilmemiş bir dağ yolunda, kaybolmuştuk. Okunmayan bir yol hikayesi olduk seninle bir keresinde. Hiç geri dönmedik. Hiçbir yere gitmediğimiz için.. Hiç söylenmedik, hiçbir şey söyleyemediğimiz için. Senle ben, biz her rüyada hem sağır hem dilsizdik. Bir keresinde göz göze geldik; o gün de renk körü olduğumuzu fark ettik. 
- Meo

Uzaktan tanıdıklarınızı yakından sevdiniz. Uzaktan hissettiklerinizi yakından kontrol etme niyetine girdiniz. Yakından tek tanıyabildiğiniz karmaşık varlığınızın çalkantılarına tüm kağıt gemilerinizi bir seferde salıverdiniz. Haliyle sonu hüsran.. Henüz yeterince sarılmadıklarınızın ağıtlarını satmakla mükellefsiniz. Hiç borcunuz yok merak etmeyiniz, seviniz efendim gönlünüzce seviniz. Daha çok kalpsizsiniz! Büyüyeceksiniz. 
- Meo

Hep uyumak isteyen bir hüzün aniden uyandığında, geriye terör, geriye delilik ve savaş kalır. Kayıp hislerin, kayıp saatlerin ve kaybedilen huzurlu uykuların kısacık bir öyküsünü anlattım. Okumak isterseniz başlığa ve resme tıklayın. Keyifli okumalar.

Uyutulmuş zihinlerin zorla kaldırıldığı uykulardan koşarak uzaklaşmasıydı kahve saatleri. Kahve toplumunun en kutsal anları uyandığını varsaymak, uyanıklığı umursamak ve hep uykusuz kalmak.. Bir kahve arasında dağıttık tüm yarı uykulu düşleri, kahveydik ve filtreledik tüm bildiklerimizi karşımızdaki yabancıları kırmamak adına şekersiz bir koyu renge bürüdük düşlerimizi. Her seferinde, benzeri bir özenle, yudumladık geleceğimizden çaldığımız boş saatleri.
- Meo

Bir akşam vapurunda bir kız,
Allahım o nasıl saçlar,
Omuzlarında devasa platoların kahverengi,
Koşuşuyor tel tel olmuş, 
Heyecanla ortalıklar tüm atlar, yağız! [Şiirin devamı bağlantıda. İyi okumalar.]

Herkes yaşamaya çalışıyor, yaşayabilsek yeter-yeterince. Herkes zeki doğmuyor, akıllı olsak yeter-yeterince. Yaşam herkese adil değil, eşitlesek durumlarımızı yeter belki de. Anlamıyor zaten kimse kimseyi, biz anlayabilsek başkalarını o bile yeter. Yaşamıyor zaten herkes rüyalarını, kurabilsek yeter doğru ve gerçek yaşamları. Kimseye yetmiyor ki verilen, teşekkür etsek biraz bir ilahi düzene yenileri hep geliyor yeterince.. [Konuyla ilgili kısa bir deneme bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Bir hedefimiz var, birkaç hüzün; bir yaşantımız, birkaç günümüz; bekliyoruz kışı düşleyen tohumların uykusuyla, uykuya yatmış gönlümüz! Uykudan uyanmayı, uyandırılmayı bekliyoruz. Her birimiz.. O yüzden bu bekleyişler, hep sonbahara özgü.
- Meo

Medeniyetin asırlar önce öldüğü bu karanlık topraklarda ölü doğuyoruz hepimiz. Yaşadığımızı anlamakla değil ispatlamakla geçiyor ömrümüz. En sonunda vazgeçiyoruz ve yarım kalmış bir hayatın hüznüyle nefeslerimiz sona eriyor. Her seferinde anlamsız bir şekilde.. Bu topraklara ölü doğuyoruz, hepimize yaşamı renklendirme şansı veriliyor oysa ki. Bazılarımız devrim yapıyor bazılarımız ancak tekrar ediyoruz. [Deneme yazısının devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]