Kısacık bir savaş öyküsü okumak isterseniz, sizi makalemize alalım hemen. İki paragraflık, gerçekçi bir hikaye ve yaşanılan öykülerden esinlenme bir kısa öykü denemesidir. Keyifli okumalar. Paylaşım, yorum ve düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın. Hikaye bağlantıdadır. 

Tepeden tırnağa çürümüş bir ruh taşıyoruz, tepeden tırnağa çürümeye yüz tutan oksitlenmiş tenlerimizde. Aklından kalbine, çocukluğundan yaşlılığına kırılmış ürkek ruhlarla tutuyoruz tüm heveslerimizi sadece ama sadece kendimize..  Ne zaman ruhumuz bedenimizden uçacak kadar mutlu olsak avlanıyoruz hatta, biliyoruz vahşi insan topraklarında cesurca yaşamak yalnızca saçma!  
- Meo

En güzel krallık, senin tüm duvarlarını bilgiyle yükseltip kapılarını cehalete kapatarak engin sayfalarla çatısını örttüğün ve en güzel yazarlarla koruduğun geleceğe-dünyaya rengarenk bakan o aklındır! Doğuştan fethedilmeye açık bu devasa düzlükleri insanlardan ve kötülüklerinden koruyabilmenin tek yolu olabildiğince çevreni bilgiyle, hayalle, umutla ve sevgiyle örmektir..
- Meo

Bizleri dış dünyadan koruyan bir iç dünyamız var, yeterince aydınlandığında karanlıkta yolumuzu bulmamızı sağlayan. Bizleri bizden koruyan düşüncelerimiz var, yeterince odaklandığımızda bizi içimizdeki tüm miras alınmış kötülüklerden muaf tutan. O yüzden iç huzurdur, bu huzursuz dünyada en çok kitlesel anlamda aranan.
- Meo

Üzerinize kıfayetler yerine, en doğal haliniz ve teniniz yerine giydiğiniz etiketleriniz var. Etiketlerinizden oluşan görüntünüz, etiketlerin tanımladığı benliğiniz-bencilliğiniz ve etiketlere hapsolmuş düşünceleriniz var. Sonra da içtenlik ararken kendinize ne kadar yabancılaştığınızı fark edip mutsuz oluşlarınız.. [Deneme yazısının devamı bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Olağan kötülükleri,
Olağan dışı iyiliklerle,
Olağan yaradılışınızı,
Olağan dışı yaşamlarla çözmeye çalıştınız. [Şiirin devamı makalemizdedir, iyi okumalar.]

Kararsız ruhlar olarak yaşamdaki bu geçici varlığımızın, bencilliğimizin yüzüne tokat vurduğu ölüme dair cevaplara rağmen bizi hayatta tutan tek bir şey var: öfke! Birçok beşeri sistemimizin bize sattığı o umut, mutluluk, hayaller, inançlar gibi tonla zırvaya rağmen tek ama tek bir keskin kan bağımız var hislerimizle, öfkelenerek. [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, devamını okumak için başlık/resme tıklayın.]

Düşüncelerin ortasında,
Yarı karanlıkta,
Nefes alıyordu bilinçsizce zaman,
Çaresiz bir yalnızlıkta. [Şiirin devamı bağlantıdadır, başlığa veya resme tıklayıp okuyabilirsiniz.]