Yaşam dengeler bütünü, insan parçalar yap-bozu ve zaman belirsizliğin tozları evrenin her köşesinde. Geçmiş ne kadar uzaksa karanlığın bu denli hakim olduğu evrende o kadar parlak görünüyor cılız umutlar; öte yandan gelecek de bir o kadar karanlığa bürünüyor evrenin karanlık ruhuyla dolmuş insanoğlunun psikoruhsal dünyası.. [Kısa bir deneme yazısı bağlantıda. Keyifli okumalar.]

Geçmişe dair tüm bildiklerimiz ağaçlık bir sonbahar doğasının içerisinde geriye dönüp baktığımız sis dolu bir çizgi! Ne kadar yaşlanırsak o kadar sis kaplıyor düşüncelerimizi..
- Meo

Ölmeye yüz tutmuş her yaşlı hatıran aslında aklının aydınlık ormanlarında eşsiz bir hatıra için gübre olmak üzere çürüyen bir güzellikten ibarettir.
- Meo

Düşler hüzünlü bir sonbahar akşamında göl kıyısına taşıdığın geçmişinin sudaki yansımalarından ibaretler.. Ne kadar sığ o kadar derin, ne kadar sıcak bir o kadar serin, ne kadar kendinden geçerse geçsin yüreğinin sazlıklarından kalma ruhundaki tüm kesiklerin. İzi de kalsa geçmiş senin, batacak da olsa sonraki gün doğan tüm sevdalar benim. Sen yine dönersin, ben ölmüş olurum o gölün derinlerinde. Tüm inatlarımız gibi, gece ve gündüz de birbiriyle içiçe girdiğinde sadece yekpare ve eşsiz!
- Meo