Edebiyat çoğu zaman karanlıktan mı beslenir? Günün sorusu buydu, yanıt aradım birkaç paragraf dahilinde. İlgili deneme bağlantıdadır, başlığa/resme tıklayarak okuyabilirsiniz. İyi okumalar, yorum ve paylaşımlarınızla destek olmayı unutmayınız lütfen.

Biraz güneş var sende, 
Biraz ay.
Gönlüne hüzün düşmüş bu gece,
Ay ayazı, her yer dolunay. [Şiirin devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Geçtiğimiz günlerde, şiirin aşkın en yüce tanımlaması olduğuna dair, hatta yanlış hatırlamıyorsam şiirin var oluş sebebinin aşk olduğuna dair bir ipucu aldım. Bununla ne yapmam gerektiğini düşünüp, "olsa olsa kısa bir deneme yazarım bu konuda," dedim. İyi demişim. [İlgili deneme bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Biz gülelim diye serilmiştir sıcacık bir örtü dünyanın üzerine! Narin bir kabuğun kırılgan kalp atışlarında dünyanın damarlarında akan kanlarız biz, şimdilerde biraz kanserli.. Dünya ile birlikte ölüyor olsak bile doğacak her yeni gün güneş biz gülebilelim diye; belki de daha milyonlarca sene.
- Meo

Milyonda birsin sen, binlerce taklidin içindeki tek otantik! Milyonda birsin sen, hesapsız binlerce nefes içindeki derin bir heves. Milyonlarca yıldız görebilirsin dikkatlice bakarsan, işte onların arasında farklı tonlarda parlayabilen bir tebessüm aurasısın sen! Özelsin, öyle kal. Saçmalama normal olanın arasında kaybolarak hep parla..
- Meo

Hiç enerjiniz olmadığı bir zamanda, bazen uykunuzun sizden ağır bastığı durumlarda, bazen yabancı bir sohbetin ortasında laf lafı neden bu kadar çok açar biliyor musunuz? Çünkü çok fazla kapalı kaldığından düşünceleriniz, aklınızın mahzenlerinde; çünkü çok fazla sessiz kaldığınızdan çığlık atmanız gerektiği yerde; çok yoğun bir hissin orta göbeğinde çevrenizdeki o fırtınanın içinde, kocaman bir kutsal fırtına gözü olduğu için aklınız bazen hiç susmazsınız.. İşte o sizin en güzel hakkınız, saçmalayınız! En mantıklısı bu ise..
- Meo

Boş odalara döndü tıka basa dekore ettiğimiz sözlerimiz, tavan aralarında tıkılı kaldı en güzel dizelerimiz. Yaşam denilen mobilyaların üzerinde tükettiğimiz düşlerimiz, şeritler halinde geçti gözlerimizin önünde, hiçbirinin değerini ve anlamını bilemedik.. Terk edildik odalar gibi, tozlara boğulduk, duvarlarımızı yıktık ve başka insanlara taşındık. Hiçbir şey olmamış gibi!
- Meo

Yalnızca sığ sular derin kesikler bırakır! Yalnızca sığ insanlar derinlerden korkar, sığlarda dolanır. Yalnızca sığlarda sütliman yaşamlar ilk fırtınada alabora, yalnızca derinliğin kralları her fırtınayı kayıpsız atlatır. [İnsanların düşünce yaşamlarına dair bir deneme yazdım, umarım beğenirsiniz. Bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Harabeler ve antik şehirlerimiz var bizim bol bol, harabe haline getirip yeşermiş yaşamları, kültürleri, medeniyetleri sıfırlayıp harabeye çevirdiğimiz resmi halinde! Yaşamı üzerine koyarak nesilden nesle aktarmak yerine, yıkıp üzerine yenisini yapmaktan ötürü tüm sosyal unutkanlığımız, tüm değer bilmezliğimiz, tüm ilericilik yerine kendi dönemlerimizdeki bencilliğimiz. Bizler en büyük medeniyetlerin mezarlıklarında açıp kendini doğal sanan çiçekleriz!
- Meo

Bazı insanlar için cümlelerin kokusu önemlidir, kitaplardan aldıkları. Bazı insanlar için pamuk tenli romanlarda yaşanır en güzel sevişmeler; en tatlı hisler ve üzüntüler paragraflarda gizlidir. Bazen insanlar asla keyif alamazlar elektronik ekranlarda görünen yansımalardan, onlar için kokmayan, dokunulmayan ve yaşanılmayan hiçbir eser yeterince kitap değildir. Şimdilerde elle yazılmayanların elle okunması modern bir ikilemi oluşturmaktadır. Klavye kokulu dizeleri, kağıt kokusuyla koklamak da birçok açıdan büyüsünü yitirmiştir.. 
- Meo