Gün batımıyla sönen parlaklığımız var, ağrılarımız, sızılarımız ve yalanlarımız gün ışığıyla-insan kalabalığıyla kamufle edebildiğimiz. Bizler güneşle doğup, geceyle batanlarız. Gün içinde ne kadar çok olsak da geceleri yalnızlığın kalabalıklarını oluşturan tekil varlıklarız.. 
- Meo

Hepimizin kapana kısıldığı kaderinde, ruhunda, hislerinde, aklında ve sözlerinde birkaç kez o doğru renkteki portal açılır; atlayabiliriz daha iyi ve güzel bir yaşam için bir başka evrene, bir başka gönüle, bir başka göz bebeğine.. O portaldan geçebilenler ya kazanan ya kaybolanlar; hep o portalın ardını merak edenler, gerçekten yaşamlarında özgür olanlar!
- Meo

Zaman insan bilincinin sonsuz gücü altında kontrol altında gibi görünürken tüm insanoğlunu dünyanın tozuna karıştırıp onu yeniden vahşi doğaya teslim edebilecek son kutsal güç! Ta ki insanoğlu zamanüstü bir savaşa girişmediği sürece.. Ölüyoruz saniye saniye, bilinçsizce.
- Meo

Bırakın aşk girsin soğuk yanığı kollarınızdan.. Bırakın yarım kalanlarımız hepimizin var, tamamına ermeyecekse de tamamlansın o an için tüm tutkular. Nasıl ki ağır ve soğuk kışlar bile her seferinde renkli bir baharı ağırlar; öylece aşık oluverin bir güneş olup açtığında bir sevgili herhangi bir sabahınızda. Yaşam bu sonuçta, hepimiz için var mevsimler yaşanmak üzere, sırasıyla ve tekrar tekrar!
- Meo

Yalnızca kar kış soğuktan vazgeçmeyen çiçekler dünyanın en güzel, en kısa, en anlamlı baharlarını yaşamaya hak kazanır. İnsanlar gibi.. Kısacık ve çileli bir ömür bahar belki de birkaç kez tam anlamıyla gelir. Değerini bilenlere, çilesini çekebilenlere, sabırla bekleyebilenlere. 
- Meo

Özlediğim saçlarının buğusunda yağacak ilkbahar yağmurları, öptükçe kokusunda bayıldığım saçlarını.. Tutacağım bir tutam dilek, dökülecek tel tel olup sözlerim gözlerimden. Okuyacaksın!
- Meo

Çizdiğiniz hayalleri bu kadar sahiplenmeyin, sahiplenilen köle ruhlar haline geliyorsunuz çıkarçı tutkularınızla! Bir hayal kadar gerçek sevda bekleyin, buluyor her zaman doğru sizi eninde sonunda..
- Meo

Kaderimiz, kederimiz, kelimesi kelimesine yazdığımız yaşam defterlerimiz.. Ara ara koparıp attığımız geçmişimiz ve üzeri çizilmiş binlerce yalan, pişmanlık, korku ve aldatılmışlar ile birlikte savaş alanına dönmüş aklımızın titrek nefes alıp verişleri.. Sayfa sayfa yaşıyoruz, sayfa sayfa gün sayıyoruz, sayfalara yazılacak hikayeler arıyoruz, başrol oluyoruz, yardımcımızı arıyoruz, başkalarının hayatlarına yardımcı olmayı göze alamayacak kadar oyunculuk bilmez iken! O yüzden çarşaf çarşaf dökülmüş hüzünlerimiz, mutluluklarımız hala satır satır seçilebilir halde az ve öz iken!
- Meo