Ölüm bizlere atanmış en güzel görev, ağır aksak ve tembelce yerine getirmekten hiç hoşnut olmadığımız; günü gelince de en büyük isyanlara kapıldığımız.. (Kısa bir deneme yazımız bağlantıda dostlar.)

Ölüm meleğinin kucağına doğuyoruz her birimiz, güzelce ölmek için çirkin hırslarımıza kurban harcıyoruz bize tanınan o kısa yaşamı.. Ölüm meleğinin kucağına dönüyoruz her birimiz, dünyaları da fethetsek yalnızca ölüme yeniliyoruz; işte tek kabullenemediğimiz. O yüzden korkusuzca yaşıyor gibi görünüp, tir tir titriyoruz ölümün onlarca yıl süren aheste gelişinin ani şoku karşısında. Zamanın hayırsızları olarak yaptığımız tüm yaramazlıkların asla naif olmadığının farkında bir pişmanlık ölüm dediğimiz, aniden karşılaşınca son kez ve en çok o zaman korkuyoruz! Kendimizden, geçmişimizden ve kötü niyetlerimizden!
- Meo

Ölüm bizim umrumuzda olmadı ki hiç, biz içimde yaşattığımız heyecanların gerçekten yok olup gideceğinden şüpheliyiz, merak ediyoruz olması gerektiği kadar güzel bir başka dünyada insansız olacak, insanlıktan çıkacak kadar rahat yaşayabilecek miyiz.. 
'Meo