Normalde yabancı, soğuk, buzlu, kırgın bir insan yüzünde minik çukurlara gömülü hislerde gizli en güzel ilkbahar, ne zaman güneş sıcağı dolu bakışlar değse tenlere her yerde yaşamın renkleri! Gözlerde göl kenarı huzuru, saçlarında dalgalanan papatya denizleri, yanaklarda sıcacık kumlar ve her türden bahçeler oluyor keşfedilen yeni ayrıntılar.. Çiçek açıyoruz sanıyoruz bizler aşık olunca, çiçek açtırdığımızdan habersiz çöllerde. İnanıyoruz başka yansımalardaki bakış açılarımıza, güneşe kanmış topraklara benzer bir ilahi komedya. Devam edecek her yeni sonbahara.. Sonrası aynı elveda.
- Meo